Zimorodek pospolity, nazwa naukowa Alcedo atthis, zwany także zimorodkiem euroazjatyckim, a zimorodek rzeczny to mały zimorodek z siedmioma podgatunkami uznanymi w jego rozległej dystrybucji w całej Eurazji i Afryce Północnej.
O zimorodku zwyczajnym
Występuje w wielu różnych obszarach, jednak migruje z miejsc, w których rzeki zimą zamarzają. W tym artykule omówię powszechne fakty dotyczące zimorodka, wezwanie, siedlisko, nazwę naukową, ptaka, Wielką Brytanię, Singapur, Indie, dietę, zasięg itp.
Zimorodek zwyczajny jest jednym z najbardziej kolorowych ptaków i ma piękne, rozsądne upierzenie, chociaż niezależnie od jego niezwykłych kolorów, na ogół trudno go zobaczyć, gdy jest w cętkowanym cieniu, a jego kolory są dodatkowo niezbyt widoczne w locie.
Co więcej, jego nieśmiała natura oznacza, że zwykle nie jest widoczna. Jego górne części są jaskrawoniebieskie, a dolne bogate, kasztanowoczerwone.
Samica i samiec są zazwyczaj spokrewnieni, jednak samice mają dziób o szkarłatnej podstawie, podczas gdy samce mają całkowicie czarny dziób. Młode osobniki są spokrewnione pod względem wyglądu, jednak mają bardziej matowe, bardziej zielone upierzenie.
Ten ptak wielkości wróbla ma codzienny profil zimorodka o krótkich ogonach i dużych głowach; ma niebieskie górne części, pomarańczowe dolne i wydłużony dziób.
Żywi się głównie rybami złowionymi przez nurkowanie i ma szczególnie widoczne zróżnicowanie, aby mógł dostrzec ofiarę pod wodą. Lśniące, białe jaja są składane w gnieździe na końcu nory w brzegu rzeki.
Rozmieszczenie zimorodka zwyczajnego
Zimorodek pospolity występuje w całej Europie i Azji, aż na wschód od Japonii i na południe od Sahary w Afryce.
Zimorodki przebywają przez cały rok na południu, podczas gdy populacje północne latają zimą na południe z dala od zamarzniętej wody. Występują na terenach podmokłych, a nad brzegami strumieni, stawów i jezior.
Uznano, że polują na zdobycz ze słonawych wód, szczególnie zimą, kiedy nasze zbiorniki wodne są zwykle zamarznięte.
Częsty zimorodek jest szeroko rozpowszechniony w Europie, Azji i Afryce Północnej, głównie na południe od 60 ° N.
Jest to gatunek częsty lęgowy w wielu swoich ogromnych odmianach euroazjatyckich, jednak w Afryce Północnej jest to głównie klient zimowy, chociaż jest rzadkim mieszkańcem lęgowym w przybrzeżnym Maroku i Tunezji.
Na obszarach o klimacie umiarkowanym zimorodek zamieszkuje czyste, wolno płynące strumienie i rzeki oraz jeziora o dobrze zarośniętych brzegach.
Często bywa w zaroślach i krzewach o zwisających gałęziach w pobliżu płytkiej otwartej wody, w której poluje.
Zimą jest wyjątkowo przybrzeżny, zwykle żeruje w ujściach rzek lub portach i wzdłuż skalistych wybrzeży. Populacje tropikalne są odkrywane przez wolno płynące rzeki, w strumieniach namorzynowych i na bagnach.
Zimorodki są istotnymi członkami ekosystemów i dobrymi wskaźnikami dobrostanu grup słodkowodnych.
Największe zagęszczenia ptaków lęgowych występują w siedliskach z czystą wodą, co pozwala na optymalną widoczność ofiary oraz zarośnięciami nad brzegami.
Siedliska te charakteryzują się dodatkowo wodą o bardzo wysokiej jakości, więc obecność tej zlewni potwierdza zwyczajowość wody.
Środki mające na celu wzmocnienie strumienia wody mogą zakłócić to siedlisko, a zwłaszcza zastąpienie czystych brzegów syntetycznym zamknięciem ogromnie zmniejsza populacje ryb, płazów i gadów wodnych, a ptaki nadbrzeżne są przemieszczane.
Może zniesie pewien dyplom urbanizacji, jeśli woda pozostanie czysta.
Gatunek ten zamieszkuje tereny, na których panuje łagodna pogoda przez cały rok, jednak po wylęgu powinien migrować z terenów o przedłużonych warunkach przemarzania zimą.
Większość ptaków zimuje w różnych częściach południowych części lęgowych, jednak mniejsza ich liczba przekracza Morze Śródziemne do Afryki lub podróżuje przez góry Malezji do Azji Południowo-Wschodniej.
Zimorodki migrują głównie wieczorem, a kilku hodowców syberyjskich powinno przejechać co najmniej 3000 km (1900 mil) między miejscami lęgów a zimowiskami.
Opis zimorodka zwyczajnego
Gatunek ten ma codzienną postać zimorodka krótkoogonowego, przysadzistego, grubogłowego i długodziobego.
Dorosły samiec należący do podgatunku zachodnioeuropejskiego A. a. ispida ma zielono-niebieskie górne części z bladym lazurowym błękitem i zadem, pręgowaną plamę u podstawy dzioba i buchającą łatę na uchu.
Ma zielono-niebieski pasek na szyi, białą strzałkę na szyi i szyję, pofalowaną spódnicę i czarny dziób z odrobiną karmazynu u podstawy.
Nogi i stopa są jaskrawoczerwone. Ma około 16 centymetrów (6 cali) długości, rozpiętość skrzydeł 25 cm (9 cali) i waży 34-46 gramów (1,2-1,6 uncji).
Kobieta ma identyczny wygląd jak mężczyzna poza tym, że jej żuchwa jest pomarańczowo-czerwona z czarną końcówką.
Nieletni jest jak dorosły, ale ma bardziej matowe i zielone partie górne i jaśniejsze części dolne.
Jego dziób jest czarny, a nogi dodatkowo początkowo czarne. Pióra są topione krok po kroku między lipcem a listopadem, przy czym główne pióra lotne potrzebują 90-100 dni na linienie i odrastanie. Niektóre, które linieją późno, mogą opadać w chłodnym zimowym klimacie.
Lot zimorodka jest szybki, bezpośredni i zwykle nisko nad wodą. Krótkie, zaokrąglone skrzydełka wirują szybko, a odlatujący dławik ponownie ukazuje elektryczny niebieski „błysk”.
W Afryce Północnej, Europie i Azji na północ od Himalajów jest to jedyny mały niebieski zimorodek. W południowej i południowo-wschodniej Azji można go pomylić z sześcioma różnymi małymi niebiesko-rybitwymi zimorodkami, jednak rudawe łaty na uszach odróżniają go od wszystkich młodocianych zimorodków błękitnych; dane szczegółowe próbki szczytowej mogą być również istotne dla rozróżnienia 2 gatunków, w których każdy ma miejsce.
Częsty zimorodek nie ma śladu. Nazwa lotu to krótki, ostry gwizdek powtórzony dwa lub trzy razy. Zaniepokojone ptaki wydają ostry, przeklęty, a pisklęta nazwa do posiłków z brzęczącym hałasem.
Dieta zimorodka zwyczajnego
Zimorodek pospolity jest mięsożercą (rybożercą) i zjada głównie ryby i małe skorupiaki, podobnie jak krewetki i kraby. Dodatkowo wyłapuje błędy w locie.
Nawyki i sposób życia
Podobnie jak w przypadku wszystkich zimorodków, zimorodek zwyczajny może być bardzo terytorialny, przede wszystkim w wyniku tego, że każdego dnia musi zjadać około 60% swojej masy ciała.
Bronią nawet swojego terytorium przed swoimi partnerami i potomstwem. Ludzie są samotni przez większość 12 miesięcy, siedząc w grubym kapturku obok swojego ulubionego miejsca.
Kiedy na jego terytorium pojawia się jeszcze jeden zimorodek, ptaki siadają na żerdzi w dużej odległości od siebie i przeprowadzają pokazy terytorialne, zwykle przedstawiające dzioby i upierzenie.
Czasami zdarzają się walki, kiedy ktoś chwyta dziób przeciwnika i próbuje unieść przeciwnika pod wodę.
Ich lot mógł być bardzo szybki, sprawiając, że ich skrzydła wyglądały jak niebieska mgiełka. Ptaki te mówią wokalnie i są dobrze znane z rozszerzonej, trylującej nazwy, przypominającej powtórzenie dźwięku „chee”.
Podczas krycia samiec gwiżdże głośno do kobiety i może ją gonić przez krzaki i ponad nimi.
Podczas nurkowania w poszukiwaniu zdobyczy ich oczy są pokryte błoną, którą zwykle polegają na samym kontakcie, aby wiedzieć, kiedy muszą zamknąć szczęki.
Krycie zimorodka zwyczajnego
Ich ptaki są seryjnie monogamiczne i co roku szukają nowego partnera. Gniazdują samodzielnie. Samica otrzymuje posiłki od mężczyzny przed kopulacją, zwykle przez rybę.
2-3 lęgi jaj są składane rocznie, w kwietniu, a drugi do lipca, z reguły trzeci na początku października. Gniazda znajdują się na piaszczystych brzegach wzdłuż strumieni.
Zazwyczaj wykorzystują lukę w ścianie lub zgniły pniak lub kopiec termitów, miejsce, w którym wykopują tunel, a na końcu tworzą komorę gniazdową.
Każda kobieta i mężczyzna na zmianę wykopują nory o długości od 50 do 90 cm. Składa się od 6 do 7 białych jaj, a inkubacja trwa około 19 do 21 dni, osiąganych przez każdego tatę i mamę.
Często samica wysiaduje wieczorem, a każda samica i samiec w ciągu dnia.
Młodsi otrzymują posiłki od taty i mamy, których zwykle wychowują się w wieku około 23-24 dni, na ogół dłużej.
4 dni później dokonują pierwszego nurkowania. Bardzo szybko okazują się być bezstronni i opuszczają terytorium miejsca, w którym się urodzili.
Hodowla zimorodka zwyczajnego
Podobnie jak wszystkie zimorodki, częsty zimorodek jest niezwykle terytorialny; ponieważ każdego dnia powinien zjadać około 60% swojej masy ciała, ważne jest, aby zarządzać odpowiednim odcinkiem rzeki.
Jest samotny przez większość 12 miesięcy, siedząc samotnie pod ciężkim kapturem.
Jeśli jeszcze jeden zimorodek wejdzie na jego terytorium, każdy ptak pokaże się z grzęd i mogą się wydarzyć walki, przez które kły złapie dziób przeciwnika i spróbuje utrzymać go pod wodą.
Jednak pary w okresie jesiennym każdy chook zachowuje oddzielne terytorium, zwykle na co najmniej 1 km (0,62 mil) długości, jednak aż 3,5 km (2,2 mil), a terytoria zwykle nie są połączone aż do wiosny.
Zaloty są inicjowane przez mężczyznę goniącego za kobietą podczas częstego nawoływania, a później przez rytualne karmienie, po którym zwykle następuje kopulacja.
Gniazdo znajduje się w norze wykopanej przez każdego ptaka z pary w niskim pionowym brzegu rzeki lub ogólnie w kamieniołomie lub innym rąbaniu.
Prosta, delikatnie nachylona nora ma często 60-90 cm (24-35 cali) długości i kończy się powiększoną komorą.
W zagłębieniu gniazda nie ma podszewki, jednak szybko gromadzą się resztki ryb i stałe wypluwki.
Częsty zimorodek składa czasami od dwóch do 10 błyszczących białych jaj, z których często ma szerokość 1,9 cm (0,75 cala), rozmiar 2,2 cm (0,87 cala) i waży około 4,3 g (0,15 uncji), z czego 5% to muszla.
Jedno lub dwa jaja w większości lęgów nie wykluwają się, ponieważ matka lub ojciec nie mogą ich osłonić. Każda płeć inkubuje w ciągu dnia, jednak wyłącznie kobiety wysiadują wieczorem.
Inkubujący kurczak siedzi jak trans, zajmując się tunelem; niezmiennie wyrzuca kulkę, łamiąc ją z dziobem.
Jaja wykluwają się w ciągu 19-20 dni, a młodsze jaja są w gnieździe przez dodatkowe 24-25 dni, zazwyczaj więcej.
Gdy tylko olbrzym będzie wystarczający, do wejścia do nory pojawią się młode ptaki, aby je nakarmić. W jednym sezonie można było również odchować dwa lęgi, na ogół trzy.
Zwykłe adaptacje zimorodka
Wczesne dni dla młodych osobników są wyjątkowo niebezpieczne; podczas pierwszych nurkowań, około 4 dni po wyjściu z gniazda, pisklę może się okazać podmokłe i utonąć.
Znacznie młodsi nie odkryliby, że łowią ryby w momencie, gdy zostali wypchnięci z terytorium ich taty i mamy, a tylko około połowa przeżywa dłużej niż tydzień lub dwa.
Większość zimorodków umiera z powodu chłodu lub braku posiłków, a ekstremalna zima może zabić nadmierną część ptaków.
Letnie powodzie mogą zniszczyć gniazda lub utrudnić połowy, prowadząc do głodu czerwiu.
Jedynie 1/4 młodszego przeżywa do rozmnażania się przez następne 12 miesięcy, jednak to wystarczy, aby zachować mieszkańców.
Podobnie tylko 1/4 dorosłych ptaków przeżywa od jednego sezonu lęgowego do następnego. Tylko kilka ptaków przebywa dłużej niż jeden sezon lęgowy. Najstarszy chook w aktach miał 21 lat.
Różne przyczyny utraty życia to koty, szczury, kolizje z samochodami i oknami domowymi oraz niepokojenie ptaków lęgowych przez ludzi, a także prace nad rzeką przy użyciu ciężkiego sprzętu.
Ponieważ zimorodki znajdują się w nadmiarze w łańcuchu pokarmowym, są słabe na gromadzenie się związków chemicznych, a zanieczyszczenie powietrza w rzece towarami przemysłowymi i rolnymi wyklucza ptaki z wielu obszarów w każdym innym przypadku odpowiednich rzek, które mogą być siedliskiem.
Gatunek ten został zabity w wiktoriańskich okazjach do wypychania i pokazywania w szklanych warunkach oraz do produkcji kapeluszy.
Angielski przyrodnik William Yarrell dodatkowo doniósł, że naród obserwował zabijanie zimorodka i wieszanie go na nitce w przekonaniu, że będzie się on kołysał, aby przepowiedzieć drogę, przez którą wiać wiatr.
Prześladowania ze strony wędkarzy i oferowanie piór do łowienia much były częste we wcześniejszych latach, jednak w rzeczywistości są one w dużej mierze przyczyną poprzednich.
Karmienie zimorodka
Częsty zimorodek poluje z okonia znajdującego się 1-2 m (3,3-6,6 ft) nad wodą, na departamencie, w rzece lub na brzegu rzeki, z dziobem skierowanym w dół, ponieważ szuka ofiary.
Po wykryciu posiłku kiwa głową, aby ocenić przestrzeń, i opada stromo w dół, aby złapać ofiarę, zwykle nie głębiej niż 25 cm (9,8 cala) pod podłogą.
Skrzydła są otwarte pod wodą, a otwarte oczy są chronione przez wyraźną trzecią powiekę.
Kęs podnosi dziób z podłogi i leci ponownie na swoją żerdź. Na okonie rybę ustawia się tak, aby trzymała się blisko ogona i wielokrotnie miażdżyła w kierunku okonia.
Gdy tylko zostaje pozbawiona życia, ryba jest ustawiana wzdłuż i połykana głową do przodu.
Wielokrotnie każdego dnia zwracane są małe, szarawe granulki ości ryb i różne niestrawne pobyty.
Posiłki są w szczególności rybami o długości do 12,5 cm (4,9 cala), jednak typowy wymiar to 2,3 cm (0,91 cala).
W Europie Środkowej stwierdzono, że 97% planu odchudzania składa się z ryb o wymiarach od 2 do 10 cm z medianą 6,5 cm (masa ciała waha się od 10 g, pospolita 3 g). Minnie, cierniki, płoć i pstrąg to typowe ofiary.
Około 60% gadżetów posiłkowych to ryby, jednak zimorodek dodatkowo łapie pluskwy wodne podobne do larw ważek i chrząszczy wodnych, a zimą skorupiaki razem z krewetkami słodkowodnymi.
W Europie Środkowej jednak ryby stanowiły 99,9% planu odchudzania (wiedza z rzek, strumieni i zbiorników wodnych z lat 1999–2013). odnotowano dodatkowo zimorodki łowiące minoga.
Jedno z badań wykazało, że opłata za wyżywienie wzrosła wraz z rozmiarem czerwiu z 1498 g (505 ryb na 4 pisklęta) do 2968 g (894 ryby na osiem piskląt).
W okresie pisklęcia każde pisklę zjadało pospolite 334 g ryb, co skutkowało szacunkowym spożyciem posiłku w ciągu dnia na poziomie 37% masy ciała pisklęcia (często w całym okresie pisklęcia).
Zwykłe dzienne spożycie witalności wynosiło 73,5 kJ na pisklę (tj. 1837 kJ na 25 dni okresu opiekowania się pisklętami).
Problemem każdego nurka jest zmiana refrakcji między powietrzem a wodą.
Oczy wielu ptaków mają dwie dołeczki (dołek to obszar siatkówki o największej gęstości receptorów światła słonecznego), a zimorodek może zmienić się z dołka głównego do dołka pomocniczego po wejściu do wody; pasmo siatkówki o nadmiernej gęstości receptorów, które łączy 2 dołki, umożliwia chwilowe wahania obrazu, ponieważ pokarm spada na ofiarę.
Jajowata soczewka skupiająca uwagę w kierunku dołka pomocniczego, umożliwiająca chuchowi dbanie o ostrość widzenia pod wodą.
Ze względu na położenie dołków zimorodek ma jednooczną wyobraźnię i przewidywanie w powietrzu oraz dwuoczną wyobraźnię i przewidywanie w wodzie.
Podwodna wyobraźnia i przewidywanie nie są po prostu tak ostre jak w powietrzu, jednak umiejętność oceny przestrzeni przemieszczania się ofiary jest bardziej istotna niż ostrość obrazu.
Zagrożenia mieszkańców
Zimorodek pospolity w większości swoich odmian jest z pewnością częsty, jednak jest zagrożony przez zanieczyszczenie powietrza w rzekach, zakłócenia i rozwój człowieka.
Jest również słaby na ataki ekstremalnego klimatu zimowego, ponieważ nie może się odżywiać, gdy nasze zbiorniki wodne zamarzają.
Ilość mieszkańców
Zgodnie z Purple Record IUCN, mieszkańcy zimorodka na całym świecie to około 700 000–1399 999 dojrzałych ludzi. Szacunki dotyczące populacji krajowych obejmują:
w Chinach około 10 000–100 000 par lęgowych i 50–10 000 osób migrujących; na Tajwanie 10 000-100 000 par hodowlanych; w Korei 100–10 000 par lęgowych, z czego 50–1 000 osób migruje; w Japonii 10 000–100 000 par lęgowych z 50–1 000 osób migrujących, aw Rosji 100–100 000 par lęgowych z 50–10 000 osobami na migracji.
Mieszkańców Europy szacuje się na 97 500-167 000 par, co odpowiada 195 000-334 000 osób w wieku dojrzałym. W sumie, obecnie pospolite zimorodki są oznaczone jako najmniej troski (LC) w IUCN Purple Record.
Zimorodek zwyczajny Ekologiczny obszar zainteresowania
Zimorodek zwyczajny jest świetnym wskaźnikiem dobrobytu ekosystemu.
Ponieważ żywią się małymi zwierzętami wodnymi, toksyny w wodzie mają na nie poważny wpływ. Silni mieszkańcy zimorodka zwykle oznaczają zdrowe środowisko.
Zimorodki są dodatkowo istotnymi drapieżnikami w całej swojej różnorodności małych ryb ze słodkowodnych siedlisk, kontrolując w ten sposób swoje populacje
Fakty o zimorodku
- Zwykły zimorodek ma doskonały wzrok, łagodność polaryzacyjna jest z pewnością jednym z jego talentów, obniżając odbicie łagodnego od wody.
- Niebieskie i niedoświadczone kolory, z których dobrze znane są zwykłe zimorodki, są spowodowane opalizacją, a nie pigmentem, więc w wielu delikatnych i pod zupełnie różnymi kątami będą miały wyraźny kolor.
- Zimorodki w mitologii greckiej były postrzegane dzięki ptakowi Halcyon, posiadającemu energię do zarządzania falami i wiatrem.
- Występuje 87 gatunków zimorodka, jednak w Europie gniazduje zimorodek zwyczajny.
- Podczas nurkowania na posiłek zimorodek zwyczajny zazwyczaj całkowicie zanurza się w wodzie, ze skrzydłami złożonymi do tyłu, tworząc kształt litery V. Jest nawet w stanie nurkować prosto przez chudy lód za rybą.
powszechne fakty dotyczące zimorodka
wspólne siedlisko zimorodka
pospolita nazwa naukowa zimorodka
powszechna dieta zimorodka
