Pasożytniczy jaeger, nazwa naukowa, Stercorarius parasiticus jest ptakiem morskim. Należące do Stercorariidae z rodziny wydrzyków, znane są również jako wydrzyk arktyczny, wydrzyk arktyczny lub wydrzyk pasożytniczy. Słowo „Jaeger” pochodzi od niemieckiego słowa Jaeger, które oznacza „myśliwy”.
Angielska nazwa „Skua” pochodzi od imienia faraona Skigvur, gdzie Skyevoy słynie z kolonii ptaków. Nazwa Genos to Stercorreus Latin i oznacza „krowie łajno”.
Pokarm rozproszony przez inne ptaki był kiedyś uważany za ekskrementy, gdy po nim następowały kabaczki. Określone pasożyty pochodzą z łaciny i oznaczają „pasożyty”.
Opis
Wykrywanie komplikuje istnienie długonogich jaegerów i pasożytów oraz trójliterowych morfów.
Krótkie, pasożytnicze szczęki squaw ważą 5-7 cm (4-5 cali), 107 10125 cm (42-49 cali) na skrzydłach i ważą 300-650 gramów (0,66-1,43 funta) do rozrodu. Dorosłe serpentyny ogonowe mają około 7 cm (2,8 cala) długości.
Jasnokształtne mają dorosłe osobniki na brązowych plecach, przeważnie białej pierwotnej skórze z ciemną stroną wewnętrzną i białym „błyskiem”. Głowa i szyja są koloru żółtego, z czarnym kapeluszem i projekcją w ognisku.
Ciemno-morficzne osobniki ciemno morficzne mają ciemnobrązowe i średniej wielkości pióra, nieco ciemne, z bladymi częściami pod spodem, głową i szyją. Jest tam biały błysk skrzydeł wszystkich rozmiarów.
Identyfikacja młodzieży jest bardziej problematyczna i trudno jest odróżnić jiggery pasożytnicze od długonogich. Jeger pasożytniczy jest mniej spalony niż bardziej masywny, krótkoskrzydły i długonogi pasożytniczy jaeger, który jest zwykle cieplejszy w odcieniach brązu, a nie szarego. Jednak wykazują ten sam szeroki zakres zmian upierzenia. Lot jest bardziej podobny do Falcona.
Powszechnym wezwaniem dla tego ptaka jest słowo wyciszające nos, które powtarza się kilka razy na wystawie. Ich sygnał alarmowy to cichy dźwięk.
Hodowla
Gatunek ten pochodzi z Eurazji i północnej Ameryki Północnej, ze znacznymi populacjami na południu północnej Szkocji.
Składa cztery oliwkowo-brązowe jaja na suchej tundrze, wyższych owocach i wyspach lęgowych. Na lęgowisku milczy, z wyjątkiem koszenia i nut.
Podobnie jak inne szaszłyki dotrze do ludzi czy lisa, choć nie może wyrządzić poważnych szkód, jest to przerażające i bolesne przeżycie. Jest to wędrowny, tropikalny i zimowy ocean w południowych oceanach.
Na Wyspach Brytyjskich rozmnażają się na Szetlandach i Orkadach, Hebrydach Zewnętrznych, Sutherland, Caithness i na kilku wyspach Argyle.
Wychowanie
Ten ptak będzie żywił się szczurami, owadami, jajami, szczurami i małymi ptakami w okresie lęgowym, ale większość jego diety (zwłaszcza zimą i podczas migracji) składa się z pokarmu, który pozyskuje z wylęgu innych ptaków (głównie mew i terenów) w sekwencja zwana kleptopericyzmem.
Stan zachowania
W 2018 r., Po drastycznym spadku ich liczby na początku 2000 r., Stercorarius parasiticus został wymieniony jako zagrożony w Islandii od najmniejszego koncernu w 2000 r.
