Nazwa naukowa alka mała lub dovekie Alle alle jest małym alkiem, jedynym przedstawicielem rodzaju Alle. Alle to tożsamość Sami kaczki długoogonowej; jest onomatopeiczny i naśladuje decyzję kaczuszki. Linneusz nie był szczególnie przyzwyczajony do zimowego upierzenia zarówno alki, jak i kaczki i wydaje się, że pomylił oba gatunki.
Fakty o małych aukach lub gołębiach
Alka mała jest najmniejszą alką europejską i ma krępą budowę, krótką szyję i szybką fakturę.
Alka mała to gatunek wysoko arktyczny, który rozmnaża się na japońskiej wyspie Baffina (Kanada), Grenlandii, Jan Mayen, Svalbard (razem z Bjørnøya), Franz Josef Land, Novaya Zemlya i Severnaya Zemlya.
Rozmnaża się na wyspach w nadmiernej Arktyce. Istnieją dwa podgatunki: A. a. wszystkie rasy na Grenlandii, Nowej Ziemi i Svalbardzie oraz A. a. Polaris na Ziemi Franciszka Józefa.
Niewielka różnorodność ludzi rozmnaża się na Wyspie Little Diomede w Cieśninie Beringa, a dodatkowe osoby mogą się rozmnażać na Wyspach King, St. Lawrence, St. Matthew i Pribilof na Morzu Beringa.
Gatunek ten ma naprawdę olbrzymią różnorodność i dlatego nie wyznacza progów dla Słaby poniżej kryterium pomiaru zmienności (zasięg występowania <20000 km2 zmieszany z malejącym lub zmiennym pomiarem, zasięgiem siedliska / wysoką jakością lub pomiarem liczby mieszkańców i niewielkim różnorodność miejsc lub skrajne rozdrobnienie).
Chociaż wydaje się, że rozwój mieszkańca zmniejsza się, uważa się, że spadek ten nie będzie wystarczająco szybki, aby określić progi dla Słaby w ramach kryterium rozwoju mieszkańca (> 30% spadek w ciągu dziesięciu lat lub trzech pokoleń).
Pomiar mieszkańca jest niezwykle gigantyczny, dlatego nie poddaje się metodzie progów dla Słabe poniżej kryterium pomiaru mieszkańca (10% w ciągu dziesięciu lat lub trzech pokoleń lub przy określonej budowie mieszkańców). Z tych powodów gatunek jest oceniany jako najmniejszy niepokój.
Morfologia i nawyki
To jedyny w swoim rodzaju alki atlantyckie, o połowę mniejszy niż maskonur atlantycki wielkości 19-21 cm, o rozpiętości skrzydeł 34-38 cm.
Dorosłe ptaki są czarne na górze, szyi i skrzydłach, z białymi częściami pod spodem. Faktura może być bardzo szybka i krótka.
mają mały zaokrąglony czarny ogon. Zmniejszona twarz i szyja przednia zimą zmieniają się w biel.
Lot jest bezpośredni, z szybkimi warkotami skrzydeł z powodu szybkich skrzydeł. Te ptaki żerują na posiłki jak różne alki, pływając pod wodą.
Zjadają przede wszystkim skorupiaki, zwłaszcza widłonogi, których 150-gramowa kura potrzebuje około 60 000 ludzi dziennie (co odpowiada 30 gramom suchej masy posiłku), jednak dodatkowo zjadają drobne bezkręgowce i ryby.
Najnowsze dowody wskazują na to, że alczyka żywi się nie przez filtrowanie, ale przez wizualnie kierowane karmienie ssące.
Żerują bliżej linii brzegowej przez cały sezon lęgowy, jednak kiedy nie gniazdują, szukają posiłków na otwartym oceanie.
Małe alki wydają sporo ćwierkania i rechotów na kolonie lęgowe, jednak na morzu milczą.
Zachowanie
Alki małe rozmnażają się w gigantycznych koloniach na morskich klifach. Gniazdują w szczelinach lub pod gigantycznymi skałami, zwykle składając tylko jedno jajko. Zimą przenoszą się na południe, do północnych obszarów północnego Atlantyku.
Burze późną jesienią mogą przenosić je na południe od ich zwykłych zimowisk lub do Morza Północnego. Gatunek można również ogólnie odkrywać w Morzu Norweskim.
Mewa szara i lis polarny to główne drapieżniki alki. W niektórych okolicznościach niedźwiedź polarny dodatkowo żywi się jajami alczyka.
Uzasadnienie mieszkańców
Szacuje się, że liczba mieszkańców całego świata wynosi około 16 000 000-36 000 000 osób. Niemniej jednak samych mieszkańców Europy oszacowano niedawno na 9 200 000-82 000 000 osób w wieku dojrzałym, a następnie liczba mieszkańców na całym świecie może być znacznie większa niż obecne szacunki.
Wyrównanie wzoru
Rozwój mieszkańca w Ameryce Północnej spada (głównie w oparciu o wiedzę BBS / CBC: Butcher i Niven 2007). Rozwój Europejczyka jest nieznany (BirdLife Worldwide 2015).
Dystrybucja i mieszkańcy
Gatunek ten gniazduje na wyspach nadmiernej Arktyki, odkrywany na wyspach na Morzu Beringa, od wschodniej wyspy Baffina (Kanada), przez Grenlandię (do Danii), od Islandii po Spitsbergen, Wyspę Niedźwiedzia i Wyspy Jan Mayen (do Norwegii), Novaya Zemlya, Severnaya Zemlya and Franz Josef Land, Rosja. Wędruje, zwiększając swoje zróżnicowanie zimą, aby objąć Północny Ocean Atlantycki daleko na południe ze względu na Zjednoczone Królestwo i północno-wschodnie Stany Zjednoczone.
Ekologia
Gatunek ten żeruje przede wszystkim na małych bezkręgowcach, porównywalnych z obunogami i euphausoidami oraz na larwach ryb.
Dokładny czas przybycia wiosny do kolonii lęgowych jest zmienny w zależności od lokalizacji, od końca lutego na Ziemi Franciszka Józefa do wczesnego Coulda w północno-zachodniej Grenlandii.
Ogromne kolonie powstają na wybrzeżach morskich, zwykle gniazdują w szczelinach w piargach skalnych morskich zboczy i na przybrzeżnych klifach.
W sierpniu kolonie są opuszczone, a ludzie szukają bardziej południowych wód.
Zagrożenia
Ponieważ alki małe spędzają większość swojego życia na morzu, razem z dnem oceanu i pod nim, są wrażliwe na każdą okazję do wycieku ropy i zanieczyszczenie powietrza olejem energetycznym (Fort i in. 2013).
Przestrzeń Nowej Fundlandii jest tematem zanieczyszczenia powietrza ropą naftową, na której co roku giną dziesiątki tysięcy alczyków Little Auks (Wiese i Robertson 2004).
Najnowsza analiza monitoringu wykazała, że żywotne żerowiska tego gatunku nakładają się na coraz częstsze działania wydobywcze i transport ropy i benzyny, co może skutkować degradacją siedlisk i śmiertelnością gatunków (Fort i in. 2013).
Na Little Auk nadal poluje się w Thule przez krótki okres czasu w okresie letnim, aby wpisać przysmak Kiviaq, spożywany obecnie wyłącznie podczas ważnych uroczystości.
Uważa się, że w latach 90. roczna absorpcja Grenlandii wynosiła ok. 60 000 ptaków, które ze względu na ponad 30 milionów mieszkańców świata nie wywołują istotnych spadków.
Istnieją dodatkowe dowody na śmiertelność w wyniku przyłowów, niemniej jednak szacunki dotyczące mieszanego przyłowu wszystkich gatunków alki w północno-wschodnim Atlantyku mieszczą się w tysiącach lat (Fangel i in. 2015), więc jest mało prawdopodobne, aby powodowały spadki.
Stwierdzono, że cofanie się lodu morskiego w wyniku zastosowania batymetrycznych opcji żerowania nie wpływa na wydajność rozrodczą i sytuację fizyczną alczyków małych, co oznacza, że na gatunek ten nie będzie miało w dużej mierze wpływu cofanie się lodu morskiego w odpowiedzi. na lokalną zmianę pogody.
Dodatkowa analiza ujawnia, że małe alki są zdolne do przestawienia się na żerowanie w bogatej w składniki odżywcze wodzie z topniejącego lodowca przybrzeżnego w warunkach, w których nie ma lodu morskiego, podtrzymując postęp piskląt, jednak wykazując 4% mniejszą masę ciała dorosłego (Grémillet et al.2015) .
Trwają spory, czy zmiana temperatury dna morskiego wpłynie na Little Auk.
Odkryto, że plastyka żerowania pozwala Aukom żywić się mniejszymi i mniej bogatymi w lipidy widłonogami obecnymi w cieplejszej wodzie, bez żadnej zniżki na sukces pisklęcia lub sytuację dorosłej sylwetki, chociaż rozważa się to kosztem wydatku mocy na różne działania ( Grémillet i in. 2012).
W odróżnieniu od tego Hovinen i wsp. (2014) odkryli, że przeżycie dorosłych jest ujemnie skorelowane z indeksem oscylacji północnoatlantyckiej i rodzimymi letnimi temperaturami dna morskiego z opóźnieniem odpowiednio dwóch i 1 lat, co sugeruje, że lokalna zmiana pogody może mieć niekorzystny wpływ na mieszkańców Little Auk.
Działania ochronne
Trwają działania ochronne
Kolejne informacje dotyczą wyłącznie gatunków europejskich: gatunek jest wymieniony pod osadą afrykańskich ptaków wodnych Eurazji.
jest jednym z gatunków, o których mowa w całym Planie Ruchu dla ptaków morskich na obszarach zachodnio-nordyckich (Nordiska Ministerrådet 2010). Występuje 18 morskich obszarów Vital Chook na całym obszarze europejskim dla tego gatunku.
Proponowane działania ochronne
Kolejne informacje odnoszą się wyłącznie do gatunków europejskich, które różnią się wyłącznie: należy określić dodatkowe istotne strony internetowe dla tego gatunku, zwłaszcza na obszarach morskich, i wyznaczyć jako morskie obszary chronione. Określić niebezpieczeństwa związane z różnymi działaniami na ptaki morskie i miejsca wrażliwe na ptaki morskie.
Obsługuj łowiska, aby zapewnić długoterminową trwałość kluczowych udziałów. Skonfiguruj programy obserwatorów dla przyłowów i ułóż ogólnokrajowe plany ruchu dotyczące przyłowów ptaków morskich.
Opracuj kodeksy postępowania dla bardziej zorganizowanych działań (np. Turystyka). Upewnij się, że akceptowalne bezpieczeństwo (ogólnokrajowe wytyczne prawne i porozumienia światowe) dotyczy nowych obszarów i okazji w przypadku dostosowania tras i okazji migracji ptaków morskich.
Chociaż wydaje się, że populacje się zmniejszają, obecnie nie uważa się, że jest to wystarczająco szybkie, aby wzbudzić niepokój dla gatunku w średnim okresie, zwłaszcza że światowe liczebności alczyków są zwykle dość płynne.
Udowodniono, że alki małe mają zdolność buforowania wahań dostępności zdobyczy, związanych z lokalnymi zmianami pogody, poprzez plastyczność ich zwyczajów żerowania, co może utrudniać prawidłowe oceny konserwatorskie.
Jako posiłki dla ludzi
Kiviaq to danie Eskimosów z Grenlandii. Jest wytwarzany przez wypełnienie porów i skóry uszczelnienia 300 do 500 małymi alkami.
Gdy tylko są pełne i hermetyczne, pory i skóra zostają uszczelnione tłuszczem focznym, a małe alki pozostawia się do fermentacji przez trzy do 18 miesięcy pod stosem kamieni.
Łapane wiosną alki są pożywieniem dla ludzi pożytecznym zimą.
