Blejtram do galerii zawieszany jest na ścianie bez ramy w formie plakatu. Galeria stretch - rodzaj bezramowej dekoracji reprodukcji na płótnie. Obraz na płótnie jest naciągnięty na blejtram i nie mocowany z boku, jak to zwykle bywa, ale z tyłu. Po bokach zwykle wypada część obrazu lub specjalnie wydrukowane tło wypełnione kolorem w tonie obrazu (życzenia lepiej wyjaśnić telefonicznie). Płótno układa się zgrabnie w rogach i świetnie wygląda bez ramy.
Wybierz zwykłą ramę pomocniczą do wyboru ramy.
Dodanie artykułu do nowej kolekcji
Czasami chcesz nadać swojemu ogrodowi kwiatowemu odrobinę wdzięku i tajemniczości. Pomogą ci w tym rośliny o srebrzystych liściach. Mogą być używane zarówno jako tło, jak i jasne akcenty, a także do wypełnienia wolnej przestrzeni.
Soczyste i bogate kolory klombów dodają światła nawet w najbardziej pochmurny i deszczowy dzień. A jednak nie należy przesadzać z chwytliwymi kolorami. Nadmierna różnorodność może zrobić z ciebie okrutny żart, gdy unikalne i niesamowicie piękne kwiaty zaczną się gubić. Używaj jasnych kolorów wybiórczo, cieniując je delikatniejszymi tonami, takimi jak szary i srebrny.
Jakie są zalety roślin srebrnych liści?
Rośliny o srebrzystych liściach wyglądają elegancko i szlachetnie, zachowując swój dekoracyjny efekt przez cały sezon. Srebrzysty kolor liści chroni je przed ostrym słońcem i pomaga zatrzymać wilgoć. Powierzchnia roślin pokryta jest cienkimi, ledwo dostrzegalnymi włoskami, które odbijają część światła. Rezultatem jest mniejsze nagrzewanie, a tym samym mniejsze straty wody. Dlatego rośliny o srebrzystych liściach mogą rosnąć na ubogich, suchych glebach.
Srebrne liście tworzą dramatyczny kontrast
Bardzo często są używane w mixborders, a także przy projektowaniu alpejskich zjeżdżalni i skalniaków. Rośliny o srebrzystych liściach świetnie prezentują się jako tło dla białych, fioletowych, niebieskich i niebieskich kwiatów.
Sagebrush
Niedawno, na wzmiankę o tej roślinie, właściciele działek ogrodowych i ogrodowych surowo zacisnęli usta i ze złością ściągnęli brwi do grzbietu nosa, ponieważ nie wszyscy wiedzą o nie-chwastach piołunu. Niektóre odmiany tej rośliny są bardzo dekoracyjne i często są używane w projektowaniu krajobrazu.
1 - piołun Pursha, 2 - piołun Stellera, 3 - piołun Louis, 4 - piołun Schmidt
Wormwood Pursha... Aktywnie rosnące gatunki o długich spiczastych liściach. Wysokość piołunu Pursha może sięgać 60 cm, jednak jeśli chcesz, zawsze możesz usunąć dodatkowe centymetry, ponieważ roślina ta bardzo dobrze znosi cięcie.
Piołun Stellera... Efekt dekoracyjny wyraża się nie tylko srebrzystym kolorem, ale także delikatnym kształtem liści. Stosunkowo niskie (20-30 cm) otwarte pędy szybko rosną i z czasem lądują. W przeciwieństwie do większości rodzajów piołunu nie ma bogatego aromatu. Doskonała opcja dla tych, którzy nie lubią piołunu ze względu na jego specyficzny zapach.
Wormwood Louis... Ten gatunek można nazwać wysokim, ponieważ w sprzyjających warunkach jej zwarte krzewy mogą dorastać do 60-80 cm, co umożliwia wykorzystanie piołunu Louisa do dekoracji tła. Dobrze nadaje się do formowania, jednak ma wyraźny aromat piołunu i dlatego nie jest odpowiedni dla każdego.
Wormwood Schmidt... Zwarta roślina o wysokości 20-30 cm tworzy gęste kuliste krzewy. Liście piołunu Schmidta składają się z wielu nitkowatych płatów, co czyni je jeszcze bardziej wdzięcznymi.
Wełniany dłuto
W przypadku miękkich, puszystych liści roślina ta jest czasami nazywana uchem owcy lub zająca. Na początku wiosny torebka zwykle traci swój dekoracyjny efekt i może wyglądać nieco niechlujnie, jednak po chwili, gdy roślina nabierze mocy i regeneruje się po zimie, znów zacznie zachwycać oko wdzięczną srebrną sukienką. Purysta jest mało wymagający dla gleby, równie dobrze znosi zarówno suszę, jak i lekkie zacienienie, co pozwala na stosowanie go nie tylko w skalniakach i alpejskich wzgórzach, ale także w kompozycjach z drzewami i krzewami. Najważniejsze jest to, że cień z najbliższych nasadzeń nie jest zbyt gruby, a sąsiednie rośliny nie są zbyt wymagające pod względem odżywiania. Należy pamiętać, że zbyt żyzna gleba i brak światła mogą negatywnie wpłynąć na kolor. Chociaż roślina nie umrze, straci swój srebrzysty odcień, a wraz z nią cały swój urok.
Veronica Grey
Ta roślina ma nie tylko fantazyjny kolor liści, ale także niezwykle wdzięczne kwiatostany racemose. Małe niebieskie kwiaty kwitną w lipcu i kwitną przez cały miesiąc, ale ozdobne liście zachowują swoje piękno do samego mrozu. Veronica jest bezpretensjonalna w pielęgnacji, rośnie na otwartych, nasłonecznionych obszarach, preferuje luźne i dobrze przepuszczalne gleby, a jednocześnie w ogóle nie toleruje podlewania.
Szarotka alpejska
Trudno nazwać szarotkę jasną. Dlatego jeśli posadzisz go wśród dużych kwiatów, na przykład mieczyków lub floksów, zostanie utracony. Naturalnym siedliskiem szarotki są góry i strome zbocza, więc roślina ta wygląda najbardziej harmonijnie w ogrodach skalnych i ogrodach skalnych. Jeśli chcesz użyć go w innych kompozycjach, dodaj do gleby trochę tłucznia lub grubego piasku, ponieważ szarotka alpejska preferuje suche gleby wapienne i w ogóle nie toleruje stojącej wody. Zbyt odżywcza gleba wyrządzi tej roślinie więcej szkody niż pożytku.
Wybrzeże Cineraria
Delikatne liście tego niezwykle trwałego letniego ogrodu ozdobią każdy ogród kwiatowy. Witalność i bezpretensjonalność rośliny sprawiają, że można ją stosować nawet w miejskich ogrodach kwiatowych. Żółte kwiatostany nadmorskich cynerariów wyglądają raczej niepozornie, dlatego najczęściej są usuwane, aby nie zepsuły dekoracyjności kwietnika. To lato nie jest zbyt wybredne, jeśli chodzi o gleby, ale preferuje lekko kwaśne i kruche gleby lekkie. W takim przypadku w żadnym wypadku nie należy zapominać o oświetleniu, ponieważ to dzięki jasnemu słońcu liście rośliny uzyskują swój niepowtarzalny srebrzysty odcień.
Dichondra srebrzysty
Charakterystyczną cechą dichondry są długie (do półtora metra) kręcone łodygi, które pozwalają na stosowanie jej nie tylko jako rośliny ampelous, ale także jako roślina okrywowa. Preferuje gliny z dobrym drenażem i pH 6,6-8,0. Pomimo tego, że dichondra nie toleruje stojącej wilgoci, nadal wymaga regularnego podlewania, szczególnie w czasie upałów i suchych dni.
Goof srebrny
Krzew o eleganckiej rozłożystej koronie może być ozdobą każdego ogrodu. Starszy brat rokitnika, łoś srebrny, różni się od swojego najbliższego krewnego dłuższą żywotnością i ciemnobrązową barwą owoców. Nie jest tak odporny na suszę jak dąb wąskolistny, przez co nie jest najlepszym rozwiązaniem do nasadzeń w bezpośrednim świetle słonecznym, ale dobrze znosi krótkotrwałe zalania. Najczęściej łoś srebrny uprawiany jest jako krzew, jednak jeśli chcesz, możesz uformować łodygę i wyhodować ją w postaci małego drzewka.
Co połączyć rośliny ze srebrzystymi liśćmi?
Pomimo tego, że same rośliny ze srebrnymi liśćmi wyglądają na samowystarczalne, z czasem taki wystrój może wydawać się monotonna. Pierwszą rzeczą, o której należy pamiętać, wybierając sąsiadów dla „szarych kardynałów” w swoim ogrodzie, jest to, że większość z nich kocha słońce i biedną ziemię.
Z dekoracyjnego punktu widzenia najtrudniejszym okresem dla roślin srebrzystolistnych jest wiosna. Żółte lub białe krokusy, kaukaska rezuha i lumbago pomogą ożywić ogród kwiatowy. Nieco później możesz rozcieńczyć paletę ogrodu kwiatowego jasnymi liśćmi wielobarwnej mleczarni. Kermek Tatar, penstemony i wężogłowy Ruysh już latem staną się godną oprawą Twoich klombów.
Rośliny o srebrzystych liściach osłabi nadmierną różnorodność i dodadzą harmonii kompozycji. Jednak wcale nie trzeba ich używać tylko jako efektownej ramy. Jeśli chcesz, możesz zaaranżować osobną kompozycję lub cały „srebrny róg”.
Główne choroby drzew iglastych ozdobnych
Czubki igieł żółkną z różnych powodów. Wiosną oparzenia pojawiają się od jasnego słońca i pojawia się brąz. Typowe infekcje obejmują infekcje grzybicze. Rdza częściej pojawia się na sośnie, dotyczy jałowca. Z obrzęku występującego na gałęziach zarodniki są przenoszone na porzeczki i gruszki. Fusarium, cytosporoza, fomoza są uważane za niebezpieczne choroby. Cierpi na nie Tuja. Wady pojawiają się na korze, gałęziach. Igły ciemnieją i odpadają.
Stare, zaniedbane drzewa są podatne na choroby. Istnieją rasy drzew iglastych odporne na choroby grzybowe. Ale nie są odporne na atak gąsienic. Wniosek jest tylko jeden: przynieśli na miejsce wiecznie zielone leśne ciekawostki, badając sposoby zwalczania infekcji i szkodników.
Choroby niezakaźne drzew iglastych i środki zaradcze
Palić się. Promieniowanie słoneczne jest szczególnie niebezpieczne dla młodych drzew. Pokrywa śnieżna odbija promienie, wzmaga odparowywanie wilgoci. Korzenie w zamarzniętej ziemi nie są w stanie zrekompensować straty. Przepływ soków rozpoczyna się, gdy gleba ogrzewa się do + 4 ° C, do tej temperatury korzenie zasypiają. Młode drzewa iglaste posadzone jesienią mogą umrzeć z powodu poparzeń. Straciłem młodą sosnę, nie schroniliśmy się na zimę. Zauważyłem, że blask szklarni, okien domów, lśniących dachów działają jak lustra. Jeśli na koronie pojawią się brązowe lub żółtawe plamy, musisz poszukać źródła jasnego światła.
Wiosenne środki ochrony przed słońcem:
- Opryskiwanie pomaga młodym drzewom - gałęzie są obficie nawilżane butelką z rozpylaczem lub opryskiwaczem ogrodowym.
- Możesz rzucić worek lub materiał okrywowy na małe drzewa wiosną lub jesienią. Ochroni Cię przed palącym słońcem i wysuszającym wiatrem.
- Rozrzucając czarną ziemię lub popiół na śniegu, „rozpoczynają” proces topnienia śniegu, korzenie zaczynają wchłaniać wilgoć.
Podczas sadzenia drzew ważne jest, aby zachować integralność korzeni ziemnej śpiączki. Kiedy sadzonki są kupowane w doniczkach, lepiej się zakorzeniają. Sosny są bardziej odporne na przesadzanie, ich igły rosną po ukorzenieniu. Najbardziej kapryśny jest świerk leśny. Zwykle jest chora przez długi czas, zaleca się zacienienie jej wiosną przez pierwsze trzy lata. Od jałowców radzę odmiany „Skyrocket”, „Blualps” (Kozak).
Inne przyczyny zażółcenia igieł:
- Mechaniczne uszkodzenia drzew powstają w wyniku obciążenia śniegiem, uszkodzenia przez zwierzęta.
- Nierozwinięty system korzeniowy jest charakterystyczny dla osłabionych sadzonek, lepiej od razu wybrać godny materiał do sadzenia.
- Przy silnych mrozach powrotnych z aktywnym topnieniem śniegu, pęknięcia kory należy sprawdzić, pęknięcia muszą być pokryte smołą.
- W zalanych miejscach stojąca woda wywołuje rozwój zgnilizny korzeni, zmienia kwasowość gleby.
Odporność drzew iglastych na zmiany niezakaźne zwiększają leki bioaktywne:
- Kornevin (stymuluje wzrost systemu korzeniowego)
- Super humizol to zbilansowana mieszanka pierwiastków śladowych i minerałów,
- Cyrkon to złożony lek,
- Siliplant to zawierający silikon chelatowany nawóz mikroelementowy.
Terminowe karmienie dobrze wzmacnia odporność roślin, są mniej podatne na oparzenia, szybciej rosną wiosną.
Choroby zakaźne roślin iglastych: profilaktyka i leczenie
Choroby grzybowe we wszystkich uprawach są traktowane mniej więcej w ten sam sposób; w profilaktyce upraw owoców i warzyw musimy leczyć drzewa iglaste płynem Bordeaux. Jeśli roślina nadal zachoruje, uciekają się do zakupionych leków. Ważne jest, aby poprawnie ustalić przyczynę porażki, aby określić, który środek zaradczy należy kupić.
Zacznę od choroby zimowej Schütte, grzyb rozwija się pod śniegiem, gdy jest około 0 ° C. Objawy pojawiają się wiosną lub latem. Zgodnie z opisem choroba nie jest podobna do innych infekcji grzybiczych, pojawia się na szpilkach i igłach:
- szaro-czarny kwiat,
- małe kropki.
Igły ciemnieją lub żółkną, odpadają.
- bulion siarkowo-wapienny - 3 razy w okresie letnim,
- wystarczą dwa zabiegi preparatami „Abiga-Peak” i „HOM”.
Pamiętaj, aby zrzucić ziemię na głębokość 5 cm.
Rdza jest podobna do uszkodzeń drzew owocowych. Tradycyjne metody leczenia: fungicydy i preparaty lecznicze.
Pine vertune objawia się krzywizną wzrostu. Pojawiają się żółto-pomarańczowe obrzęki. Do leczenia będziesz potrzebować Fundazolu, wystarczą dwa zabiegi.
Fusarium rozwija się w glebie przy korzeniach sosen, świerków, modrzewia, jodły, gdy jest zbyt wilgotno. Środkowa część korony odpada.
Przeprowadzany jest drenaż, użycie „Fitosporin”, „Alirin” pomoże ożywić drzewa, zazielenią się ponownie, jeśli gałęzie nie zdążą całkowicie wyschnąć.
Alternaria jest straszna dla jałowców, tuj rosnących w cieniu. Wzdłuż igieł rozprzestrzeniają się czarniawe, ciemnoszare plamy. Dotknięte gałęzie są usuwane. Do leczenia drzew iglastych stosuje się preparaty z siarczanem miedzi lub napar z glistnika. Grzyb należy zwalczać do późnej jesieni.
Bakterioza charakteryzuje się bladością igieł, zaczyna się kruszyć od lekkiego dotyku. Tej choroby nie można wyleczyć. W celach profilaktycznych przeprowadza się leczenie „Fitosporyną”.
Rak Biotorella jest niebezpieczny, ponieważ infekuje drewno. Kiedy dochodzi do infekcji, zmienia się kolor młodej kory, staje się brązowa, a następnie pęka, obumiera. Powstają długie, wydłużone wrzody pokryte żywicznymi naroślami grzybów.
Stopniowo drzewo umiera, igły żółkną, kruszą się. Zabieg wymaga trzykrotnej kuracji w odstępach 2 tygodni. Ważne jest, aby dobrze zwilżyć glebę preparatami.
Metody zapobiegania i zwalczania szkodników Ephedra
Wskazane jest, aby pomóc drzewom wczesną wiosną, gdy tylko topi się śnieg, w ciągu dnia temperatura powietrza wzrośnie do +6 ° C. Jeśli przetwarzanie odbywa się jesienią, nie można pozbyć się szkodników i chorób, owady przygotowują się do hibernacji, wspinają się w zaciszne zakątki. Preparaty rozcieńczam zgodnie z instrukcją, podczas pracy muszę używać środków ochronnych.
Teraz o owadach, z którymi musisz walczyć i jak przeprowadzić kurację:
Jodła, cedr i sosna pospolita, świerk, modrzew są niekiedy zarażone szybko rozmnażającymi się hermami, nazywana jest również mszycą sosnową. Definicję szkodnika upraszcza pojawienie się białego nalotu.
Owady ssące z przezroczystymi skrzydłami dorastają do 2,5 mm, ich kolor jest zielony, ciemnobrązowy, czarny i szary. Hermes wysysa soki z młodych pędów małymi czułkami.
Najlepszym lekarstwem na Hermesa jest uniwersalny środek Pinocid przeciwko szkodnikom, instrukcje wskazują dawkowanie środka na różne typy owadów.
Chrząszcze pochodzą z lasu, jeśli stanowisko jest daleko od lasu, nie należy obawiać się inwazji korników. Chrząszcze składają jaja pod korą, przegryzając w tym celu tunele. Ciemne larwy osiągają 15 mm długości, kontynuują pracę swoich rodziców i wykopują dla siebie nowe schronienia.
Po zimowaniu larwy i chrząszcze czołgają się, czas je zatruć. Zaleca się stosowanie nowoczesnych insektycydów jelitowych.
Motyle czerwone, zwyczajne są straszne dla sosen. Zewnętrznie owady przypominają pszczoły, tylko mniejsze. Sprzęgła są wykonane w korze. Gąsienice są jasnozielone, słabo widoczne u młodych igieł. Kiedy pojawiają się wysuszone gałęzie, są leczone lekami:
- Spark Double Effect (najskuteczniejszy środek)
- Spark Gold (polecany do jodły cedrowej),
- Senpai to wszechstronny środek owadobójczy
- Alatar jest lekiem o złożonym działaniu.
Gąsienice zielonej owady nigdy nie pojawiły się w naszym ogrodzie, szkodzą jałowcowi. Są to małe gąsienice z kontrastowymi paskami i brązową głową. Zimują w zagłębieniach kory, w węzłach gałęzi, pod warstwą igieł. Wszystkie części roślin muszą zostać przetworzone, gleba jest dobrze zrzucona. Lepiej jest całkowicie zgrabić igły i zamiast tego wypełnić ściółkę.
Fałszywe tarcze wolą jałowiec, tuję, cis. To owady z twardą skorupą. U samic jest zaokrąglona, u samców wydłużona. Larwy z nogami są szczególnie niebezpieczne. Szybko rozprzestrzenili się po koronie. Środki roztoczobójcze „Fufanon” lub „Iskra-M” są skuteczne przeciwko nim.
Pająk błyskawicznie owija się wokół wierzchołków, taki obraz często się zdarza. Mikroskopijne owady są szczególnie aktywne w gorące, deszczowe dni. Używam Actellik, Fufano przeciwko kleszczom, Karbofos.
Jedwabnik sosnowy - larwy różnobarwnych motyli o rozpiętości skrzydeł 7–8 cm Gąsienice pojawiają się wczesną wiosną, do końca czerwca poczwarki można już zobaczyć na środkowym pasie. Larwy gryzą korę młodych pędów, gałęzie wysychają. Wczesne zabiegi płynem Bordeaux pomogą zachować efedrę.
Drzewa zimozielone mają inne nieszczęścia, ale są charakterystyczne dla cieplejszych regionów uprawy.
