Grubodziób, nazwa naukowa Pheucticus melanocephalus jest średniej wielkości ptakiem zjadającym nasiona z tej samej rodziny ze względu na północnego kardynała Cardinalidae.
Grubodziób czarnogłowy
Jest ogólnie uważany za współplemieńca z grubodzióbem różowatym (P. ludovicianus), z którym krzyżuje się na amerykańskich równinach Nicei.
Grubodziób to średniej wielkości ptak śpiewający z szybkimi, grubymi opłatami. Samiec stawia, z zaskórnikiem, rdzawopomarańczową piersią, karkiem i zadem, znowu czarny, skrzydłami i ogonem oraz białymi łatami na skrzydłach.
Podszewka pod skrzydłami jest żółta, a zewnętrzne pióra ogona są białe; każdy z nich można było zobaczyć w locie.
Kobiecy jest szary i pręgowany, ale dodatkowo ma żółtą podszewkę pod skrzydłami. Ma ciemnobrązową koronę, białą linię nad uwagą i pod policzkiem oraz dwie białe pręty na skrzydłach.
Samce w pierwszym roku są pręgowane jak samice, ale mają dodatkowo pomarańczowawe spody.
19 cm (7,5 cala) długości, 47 g (1,7 uncji) grubodziób to wędrowny kurczak, którego lęgowiska pochodzą z południowo-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej, przez zachodnią część Ameryki, do środkowego Meksyku.
Dzieje się to jako włóczęga, dodatkowe południe w Ameryce Środkowej.
Grubodziób czarnogłowy rozmnaża się od południowo-zachodniej Kanady na wschód po zachodnią Dakotę Północną i Nebraskę oraz na południe do gór Meksyku.
Zimuje w Meksyku. Najbardziej lubiane siedliska obejmują otwarte, liściaste lasy w pobliżu wody, podobne do dna rzek, brzegów jezior i miejsc podmokłych z połączeniem drewna i krzewów.
Grubodziób czarnogłowy Opis
Przybliżony rozmiar grubodzioba to 18-19 cm (7,1-7,5 cala); jest związany wymiarami ze standardowym szpakiem.
Zgodnie z tytułem samiec ma zaskórnika i czarne skrzydła oraz ogon z wybitnymi białymi plamami. Pierś ma kolor od ciemnego do brunatno-pomarańczowego, a żołądek jest żółty.
Kobieta ma brązową głowę, szyję i znowu z wróblowatymi czarnymi smugami. Dodatkowo ma białe smugi na środku głowy, nad oczami i na policzkach.
Jej pierś jest biała, a skrzydła i ogon są szaro-brązowe z dwoma białymi prętami i żółtawymi krawędziami skrzydeł.
Habitat grubodzioba czarnogłowego
Grubodziób białogłowy woli przebywać na obszarach liściastych i mieszanych.
Lubi przebywać na terenach porośniętych olbrzymim drewnem i gęstymi krzewami, podobnie jak płaty drewna liściastego i zarośli wewnątrz lasów iglastych, wraz z korytarzami potokowymi, dnem rzek, brzegami jezior, mokradłami i terenami podmiejskimi.
Grubodziób czarnogłowy występuje czasem w lasach liściastych lub mieszanych, a zwłaszcza na zarośniętych obszarach łęgowych.
Zwykle nie występują w roślinności iglastej, jednak będą zasiedlać płaty drewna liściastego i krzewów w lasach iglastych, wraz z korytarzami strumieniowymi, mokradłami i obszarami podmiejskimi.
Zagnieżdżanie grubodzioba czarnogłowego
Samice budują gniazda wśród wielu gęstych liści na zewnętrznym wydziale wysokiego liściastego drewna lub krzewów, 3-35 stóp (0,91-10,67 m) nad podłogą.
Czasami budują gęste krzewy podobne do jeżyny. Gniazdo ma postać otwartego spodka, produktu efektywnej trawy, korzonków, gałązek, kory i igieł iglastych. Zwykle jest wyłożony korzeniami, włosami i skutecznymi materiałami roślinnymi.
Samica składa od dwóch do pięciu bladych niedoświadczonych, niebieskich lub szarych jaj, które mają czerwonawy i ciemnobrązowy kolor. Jaja wysiadywane są przez samicę i samca przez 12-14 dni.
Po wykluciu się jaj pisklęta opuszczają gniazdo w ciągu około 11 lub 12 dni, jednak nie mogą latać przez dodatkowe dwa tygodnie.
Młodsze są karmione przez każdego dorosłego. Monogamia grubodzioba jest poniżej poziomu badań, jednak więzi par zazwyczaj kończą się tylko na jeden sezon lęgowy.
Czasami mają jeden lęg w sezonie, chociaż udokumentowano dwa lęgi u podnóża Sacramento Valley w Kalifornii.
Głos
Samica tego gatunku wydaje się być podobna do samicy grubodzioba o różanecznej piersi i jest najbardziej rozdzielona pod względem geograficznym.
Ścieżka grubodzioba to bogaty śpiew, podobny do amerykańskiego rudzika, jednak bardziej płynny, prędzej, bardziej miękki, słodszy i łagodniejszy z wznoszącymi się i opadającymi pasażami, które sprawiają, że utwór jest znacznie dłuższy niż rudzika.
Obserwatorium to spiczasty ik lub eek. Jednak każda kobieta i mężczyzna śpiewają zupełnie inne piosenki.
Dieta grubodzioba czarnogłowego
Grubodziób zjada sosnę i różne nasiona, jagody, robaki i pająki oraz owoce. Przez cały sezon letni zjada głównie pająki, ślimaki i robaki.
Jest to prawdopodobnie jeden z nielicznych ptaków, które mogą bezpiecznie zjadać toksycznego motyla monarchę. Z ich zimowisk grubodziób pożera wielu monarchów i dużo nasion.
Obejmuje karmniki dla kurczaków na słonecznik i różne formy nasion i owoców, a ponadto łączy wilgi północne przy karmnikach z galaretką winogronową.
Na zimowiskach grubodzioby zjadają wiele nasion. Przez cały sezon letni jedzą robaki, pająki, ślimaki i jagody.
Grubodziób czarnogłowy jest prawdopodobnie jednym z nielicznych ptaków, które mogą jeść motyle monarchy, niezależnie od szkodliwych związków chemicznych, które monarchowie gromadzą w ramach planu redukcji masy ciała mlecznego. Czarnogłowe grubodzioby zjadają wielu monarchów na swoich zimowiskach.
Grubodziób Fakty
Grubodziób czarnogłowy jest prawdopodobnie jednym z nielicznych ptaków, które mogą bezpiecznie zjadać toksycznego motyla monarchę.
Ich gniazda są tak cienkie, że jaja można było zobaczyć od spodu. Niemniej jednak gniazda są znacznie mniej chude w północnej Kalifornii. Chude gniazda mogą zapewniać przepływ powietrza i pomagać utrzymać je w chłodzie.
Krzyżują się ze swoim wschodnim odpowiednikiem, grubodzióbem różowatym, wzdłuż ich wspólnej granicy.
Ten przypadek miał miejsce, gdy bezdrzewne prerie, które gdy tylko utworzyły barierę między nimi, rozrosły się i zaczęły wypełniać miasta i zagrody, oferując odpowiednie siedliska dla każdego gatunku.
Gromada grubodziób jest często określana zbiorczo jako „grubodziób”.
Grubodziób czarnogłowy Wariacja i migracja
Grubodzioby czarnogłowe różnią się od wybrzeża Pacyfiku do centrum amerykańskich Równin Nicei i od południowo-zachodniej Kanady po góry Meksyku.
Ptaki z USA i Kanady są niezwykle wędrowne, zimują w Meksyku. Na Równinach Nicei, odmiany grubodzioba czarnogłowego i grubodzioba o różanej piersi nakładają się na siebie, więc krzyżowały się one znacznie.
Po sezonie lęgowym mają tendencję do polowania na tereny bogate w jagody. Migrują na południe wczesną jesienią i wracają na północ późną wiosną i stwierdzono, że podejmują działania w stadach.
Zachowanie grubodzioba
Grubodzioby czarnogłowe często śpiewają z wybitnych okoni. Jednak zarówno samica, jak i samiec śpiewają zupełnie inne piosenki i każdy z nich jest identyfikowany jako śpiewający z gniazda podczas inkubacji.
Samce, usiłując zaskarżyć kobietę, latają z rozwiniętymi skrzydłami i ogonami.
Żerują w liściach, na dnie lub w niskiej roślinności i są wybitnymi zjadaczami jagód. Podczas karmienia pisklęta śpiewają mamie szeleszczące skrzydła i odsłaniające żółte pióra.
Czarnogłowe grubodzioby śpiewają swój podobny do rudzika utwór z widocznych grzęd i żerują wśród liści.
Ponadto żerują na dnie lub w niskiej roślinności. Podczas zalotów samce latają z rozwiniętymi skrzydłami i ogonami. Jednak każda płeć ma zupełnie inne piosenki.
Krzyk ptaków jest po prostu przyjemny. Pisklę śpiewa mamie wzywając do posiłków; nasiona, które jest pęknięta i wyłuskana.
Zagnieżdżanie grubodzioba czarnogłowego
Grubodziób czarnogłowy jest monogamiczny, jednak więzi par trwają tylko jeden sezon lęgowy.
Samica buduje gniazdo na zewnętrznym wydziale małej wierzby, olchy, klonu wielolistnego, topoli lub innego drzewa lub krzewu liściastego.
Gniazdo jest nieporęcznym produktem o otwartym kubku, składającym się z gałązek, chwastów, korzonków i igieł, wyłożonych korzeniami, włosami i skutecznymi materiałami roślinnymi. Każda płeć wysiaduje 2-5 jaj przez 12-14 dni.
Każde z nich wysiaduje młodsze przez kilka tygodni i każdy dostarcza do gniazda pokarm. Młodsze opuszczają gniazdo po 10-14 dniach, ale nie mogą latać przez dodatkowe dwa tygodnie.
Dorosłe osobniki karmią młodsze aż do momentu, gdy zaczną latać i podnoszą tylko jeden lęg przez 12 miesięcy.
Status migracji
Grubodzioby czarnogłowe są niezwykle wędrowne i zimują w Meksyku. Po okresie lęgowym wędrują po obszarach bogatych w jagody i obecnie powinny typować stada migrujące. Migrują wcześnie jesienią i wracają późną wiosną.
Stojąca ochrona grubodzioba czarnogłowego
Zgodnie z ankietą Breeding Chook Survey, liczba mieszkańców Czarnogłowych grubodziób w Waszyngtonie znacznie wzrosła od 1966 r. Zyskują oni na niektórych ćwiczeniach ludzkich na terenach lęgowych.
Poprawa stanu terenów podmiejskich i pozyskiwanie drewna zazwyczaj zwiększa ilość roślinności liściastej w zdominowanym przez drzewa iglaste północno-zachodnim rejonie Pacyfiku, a rosnąca liczba sadów we wschodnim Waszyngtonie również zapewnia dodatkowe siedliska. Rozwój w pewnym stopniu tworzy siedliska, jednak postępująca urbanizacja zmniejsza tam siedliska.
Grubodziób czarnogłowy nie powinien występować na typowych przedmieściach, jednak na dodatkowych obszarach peryferyjnych, które są jednak pół-wiejskie. Te ptaki chcą mieć pewną gęstość olbrzymiego drewna liściastego.
Grubodziób czarnogłowy to mały kurczak wędrowny, który żyje w różnych odmianach, od południowo-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej po zachodnią połowę Ameryki, po środkowy Meksyk i tylko w Ameryce Środkowej.
W miesiącach zimowych gatunek ten czasami przylatuje do Meksyku, aby zjeść trującego motyla i jagód Monarch. Gatunek ten ma powinowactwo do lasów liściastych i mieszanych, preferując obszary z olbrzymim drewnem i sporą liczbą krzewów.
Ich regularny plan redukcji wagi składa się z drzew sosny i różnych nasion, jagód, pająków, robaków i owoców.
Grubodziób czarnogłowy ma szacunkową liczbę mieszkańców na 14 milionów, a pozycja konserwatorska jest najmniej niepokojąca.
