Perkoz zwyczajny, nazwa naukowa Podilymbus podiceps jest gatunkiem z rodziny perkozowatych ptaków wodnych. Ze względu na to, że perkoz Atitlán (Podilymbus gigas) musi wyginąć, jest jedynym zachowanym przedstawicielem rodzaju Podilymbus.
Profil perkoz piedestylowy
Perkoz zwyczajny występuje głównie w stawach w obu Amerykach. W tym artykule zamierzam przedstawić przegląd perkoza srokatego, niemowlęcia, pisklęcia, gniazda, migracji, łap, polowań, dźwięku itp.
Różne imiona tego perkoza ucieleśniają amerykańskiego dabchicka, szynkę, błazenkę, perkozę Karolinę, diabła-nurek, nurka-nurek, czółenko, piekielnego nurka, pisklę błotną, pied-bill, perkoz grubodzioby i wiedźmę wodną.
Perkoz ryczałtowy Opis
Perkoz rogi są małe, krępe i krótkie. Mają 31-38 cm (12-15 cali), rozpiętość skrzydeł 45-62 cm (18-24 cali) i ważą 253-568 g (8,9-20, zero uncji).
Są głównie brązowe, z ciemniejszą koroną i znowu. Ich brązowy odcień służy jako kamuflaż na bagnach, na których mieszkają.
Podczas lotu nie mają bieli pod skrzydłami, jak różne perkoz.
Ich ogon jest biały, więc mają krótki, tępy dziób przypominający kurczaka, który może mieć łagodny odcień szarości, który latem jest otoczony szeroką czarną taśmą (stąd tytuł). Latem jego gardło jest czarne.
Nie ma dymorfizmu płciowego u perkoza srokatego. Nieletni mają czarno-białe paski i wyglądają jak dorośli w zimie.
Ten perkoz nie ma płetwiastych palców. Jego palce mają płaty, które wychodzą z każdego palca.
Te listki pozwalają na proste wiosłowanie. Podczas lotu palce u nóg wydają się być z tyłu ciała w wyniku umieszczenia stóp w głębi ciała.
Można go pomylić z najmniejszym perkozem, chociaż gatunek ten jest znacznie mniejszy i ma cieńszy dziób.
Różne perkozy tej samej wielkości mają bardzo wyraźne upierzenie, tj. Perkoz uszaty i perkoz rogaty.
Każdy gatunek ma znacznie bardziej kolorowe upierzenie lęgowe, z pręgowanymi bokami, złotymi grzebieniami wzdłuż płaszczyzny szczytu w przeciwieństwie do kontrastującego odcienia łupkowatego (dodatkowo pręgowana szyja w rogatej szyi); podczas gdy zimą każdy perkoz uszaty i rogaty ma łuskowaty i kremowy odcień oraz szkarłatne oczy.
Dźwięk perkoza srokatego
Jego nazwa jest ekskluzywna, głośna i przypomina „krzyczący kuk-kuk-krowa-krowa-krowa-krowa-krowa-krowa”. Jego nazwa jest jak kukułka żółtodzioba.
Perkoz grubodzioby Rozmieszczenie i siedlisko
Są one głównie odkrywane w całej Ameryce Północnej, Ameryce Środkowej, na Karaibach i Ameryce Południowej w formie kulistej.
W trakcie sezonu lęgowego sezonu letniego są one najbardziej rozpowszechnione w środkowej, północnej i północno-wschodniej Kanadzie.
Jeśli mieszkają w miejscu, w którym woda zamarza w zimie, będą migrować. Ptaki wędrowne spotykają się zazwyczaj z ptakami przez cały rok we wrześniu i październiku.
Migrują nocą. Większość ptaków wędrownych odlatuje w marcu lub kwietniu. Od czasu do czasu pojawiają się w Europie i na Hawajach.
W Wielkiej Brytanii wizyty perkozów płowych liczyły 37 obserwacji od 2007 r., Zwykle od października do stycznia.
Jedna kura w Anglii wyhodowała trochę perkoza, dając młodszą hybrydę. To jedyny perkoz wymieniony w raporcie, który odwiedził Wyspy Galapagos.
Perkoz zwyczajny występuje na terenach podmokłych słodkowodnych z roślinnością wschodzącą, odpowiadającą pałeczkom. Czasami są obecne w słonej wodzie.
Podczas lęgów występują w roślinności wschodzącej w pobliżu otwartych wód, a zimą przeważnie występują na wodach otwartych z powodu braku gniazd, które mogłyby nadążyć.
Mogą mieszkać w pobliżu rzek, ale mimo to potrzebują wody. Podczas migracji mogą występować na większych wysokościach.
Będą rozmnażać się na odnowionych i stworzonych przez człowieka terenach podmokłych.
Perkoz włochaty żyją około 10-12 lat.
Rozmiar i kształt
Perkoz zwyczajny to małe, grube ptaki pływające. Skompresowali nasze ciała i smukłe szyje, ze stosunkowo gigantycznymi, blokowymi głowami i krótkimi, grubymi opłatami. Prawie nie mają ogona.
Zachowanie perkoza piedestylowego
Perkoz zwyczajny rzadko lata. Wykonują powolne nurkowania w sposób ciągły, szczególnie w niebezpieczeństwie, nurkując do około 20 stóp (6,1 m) lub znacznie mniej.
Nurkują przez około 30 sekund i przeniosą się do bardziej ustronnego miejsca na wodzie, pozwalając jedynie na zobaczenie szczytu, aby zaobserwować zniknięcie zagrożenia.
Ta częstotliwość w nurkowaniu sprawiła, że są z natury samotni lub nieśmiali. Dodatkowo przyniosło im przydomki takie jak „nurek piekielny”.
Rzadko spędzają czas w stadach. Ich zaloty obejmują nawoływanie i typowe duety. Samce będą wykazywać zachowania terytorialne, jeśli inny samiec znajduje się na obrzeżach jego terytorium.
Stają naprzeciw siebie, po czym odwracają głowy i płacą w górę. Potem odwracają się i zaczynają dzwonić. Następnie ponownie odwracają się, aby spojrzeć na siebie.
Kolor
Są to brązowe ptaki, ledwo ciemniejsze u góry i wyjątkowo płowo-brązowe na spodniej stronie. W okresie wiosenno-letnim korona i kark są ciemne, a gardło czarne.
Podczas hodowli dziób jest białawy z czarnym paskiem („sroka”), jednak w każdym innym przypadku jest żółto-brązowy. Nieletni mają twarze w paski.
Hodowla perkozów srokatych
Perkoz płomykówka rozmnaża się w południowo-środkowej Kanadzie, w całych Stanach Zjednoczonych, Ameryce Środkowej, na Karaibach iw umiarkowanej Ameryce Południowej.
Te perkozy potrafią znosić nawet dwie jednostki jaj rocznie. Ich gniazda siedzą wysoko nad wodą, a ich jaja siedzą w roślinności zamieszkującej wodę.
Perki składają od trzech do dziesięciu niebieskawo-białych, łatwych w kształcie eliptycznych jaj, z żeńskim początkiem inkubacji.
Są inkubowane przez około 23 dni przez każdą matkę i ojca, przy czym kobieta podejmuje obowiązki inkubacyjne w kierunku końca tego przedziału punktowego.
Zamierzają otulić gniazdo materiałami lęgowymi, jeśli będą musiały je opuścić na dłuższy czas.
Młodsze perkozy mogą w przyszłości wylęgać się z gniazda w środku.
Na początku są puszyste.
Żółte pory i skóra są widoczne między tradycją a szczytem.
Nie pływają skutecznie i trzymają się z dala od wody.
Śpią na plecach rodziców. W ciągu 4 tygodni zaczynają pływać.
Po zaalarmowaniu wspinają się na drugą stronę perkoza ojca lub matki i wreszcie dojrzeją do nurkowania pod wodą, jak ich matka i ojciec.
Każda matka i ojciec mają wspólną funkcję podnoszenia młodszego dziecka - każdy karmi go i niesie na plecach.
Zazwyczaj matka i ojciec nurkują pod wodą, aby zjeść posiłek z pisklętami na plecach.
Dieta perkoza pekińskiego
Perkozki żerują przede wszystkim na bezkręgowcach wodnych, a oprócz małych ryb i płazów (żaby, kijanki).
Nurkują, aby zdobyć posiłki. Ich płatności pozwalają im miażdżyć skorupiaki, takie jak raki. Mogą dodatkowo jeść plony.
Udowodniono, że jedzą własne pióra, podobnie jak różne perkozy, aby pomóc w trawieniu (powstrzymać obrażenia od małych kości). Mogą nawet karmić swoje pióra młodszym.
Postawa żywieniowa
Pożywienie przez nurkowanie z podłogi i pływanie pod wodą napędzane głównie palcami.
Jajka perkozem
4-7, rzadko 2-10. Blado niebieskawo-biały, przechodzący w poplamiony brązowawy. Inkubacja dla każdej płci (samica dodatkowo), około 23 dni.
Jaja wyściełane są materiałami gniazdowymi, gdy wylęgają się kury. Młodszy: potrafi szybko pływać po wykluciu.
Młodszy jest karmiony przez każdą matkę i ojca, zazwyczaj podróżuje na plecach matki i ojca, gdy jest mały; dorośli mogli znowu pływać pod wodą z młodszymi.
Wiek przy pierwszym locie nie jest dobrze znany. Jeden lub 2 lęgi rocznie, prawdopodobnie więcej na południu.
Perkoz płowy Baby
Szybko pływa po wykluciu. Młodszy jest karmiony przez każdą matkę i ojca, zazwyczaj podróżuje na plecach matki i ojca, gdy jest mały; dorośli mogli pływać pod wodą z młodszymi na plecach.
Wiek przy pierwszym locie nie jest dobrze znany. Jeden lub 2 lęgi rocznie, prawdopodobnie więcej na południu.
Gniazdo perkoza srokatego
Miejsce, na które pozwala pogoda, może mieć wydłużony sezon lęgowy, od wczesnej wiosny do połowy jesieni.
Zaloty są znacznie mniej zrytualizowane niż u większości perkozów, z częstym nawoływaniem, zazwyczaj w duecie.
Gniazdo: Miejsce znajduje się w płytkiej wodzie na bagnach, po otwarciu, aby ptaki mogły strategicznie gniazdować pod wodą.
Gniazdo (zbudowane przez każdą płeć) to gęsta masa materiału roślinnego, unosząca się lub zbudowana z tyłu, zakotwiczona w stojącej roślinności.
Zagrożenia
Są niezwykle wrażliwe na zakłócenia, szczególnie przez ludzi. Natomiast hodowla przestraszona dorosła mogła porzucić swoje gniazda bez obrony jaj.
Fale z łodzi mogą niszczyć gniazda, a ich dźwięki po prostu przerażają ptaki.
Migracja perkozów płowych
Populacje odkrywane są co roku w południowej części Ameryki Północnej i wzdłuż każdego wybrzeża. Dalej na północ, gdzie woda zamarza przez całą zimę, migrują perkozy.
Ptaki wędrowne przybywają zimą z populacjami całorocznymi we wrześniu i październiku.
Wędrowne populacje opuszczają lęgowiska w marcu lub kwietniu, chociaż wiele z nich pozostaje w tyle, aby rozmnażać się w odpowiednim środowisku.
Stan ochrony
Niemniej jednak szeroko rozpowszechnione i rozpowszechnione sondaże pokazują spadki w ostatnim okresie od dłuższego czasu.
W Nowej Anglii spada liczebność perkozy. Wyjaśnienia są nieznane.
Stany Connecticut i New Hampshire uznały perkoz za zagrożony wyginięciem.
W New Jersey i Massachusetts uznano ich za zagrożonych. W Vermont są „przedmiotem szczególnej troski”. W stanie Rhode Island wymarły.
Największym zagrożeniem dla perkoza jest utrata siedlisk.
Osuszanie, wypełnianie i podstawowe niszczenie terenów podmokłych powoduje utratę ich siedlisk lęgowych.
Niemniej jednak są one szeroko rozpowszechnione w większości obszarów dystrybucji.
