Nazwa naukowa mewy Pacyfiku Larus pacificus to naprawdę gigantyczna mewa, pochodząca z wybrzeży Australii. Występuje dość często między Carnarvon na zachodzie a Sydney na wschodzie, chociaż w niektórych częściach południowo-wschodniej części kraju stał się rzadki z powodu konkurentów z mewy kelp, która „wprowadziła się samodzielnie” w latach czterdziestych XX wieku. .
Fakty o mewach Pacyfiku
Dużo większe niż wszechobecna srebrna mewa i nigdzie nie są tak częste, mewy pacyficzne są zwykle widziane samotnie lub w parach, włócząc się po linii brzegowej, stale patrolując ponad żądło wody lub (ogólnie) nadmiernie przybliżając się wiatr, który zrzuci skorupiaka lub jeżowca na skały.
Pacific Gull (Larus pacificus) to największa mewa w Australii, której rozpiętość skrzydeł może przekraczać 1,5 mi ważyć ponad 1 kg. Dziób tego chooka jest duży - i to niezwykle atrybuty tego gatunku (choć w Australii jest to pomiar dość diagnostyczny!)
Ta konkretna osoba błąkała się po parku samochodowym nad rzeką pływową iw przeciwieństwie do większości różnych stworzeń w tej przestrzeni nie przepadała za osobami i aparatami.
Opis
Mewy pacyficzne są jedynymi spośród ich odmian, z wyjątkiem okazjonalnych mew kelp. Gatunek ten może mieć różną wielkość od 58 do 66 cm (23 do 26 cali) i rozpiętość od 137 do 157 cm (54 do 62 cali) na wszystkich skrzydłach. [5] Zwykle ważą od 900 do 1180 g (1,98 do 2,60 funta).
Gatunek ten jest generalnie biały, z ciemnymi skrzydłami i znowu, i naprawdę grubą (w porównaniu z różnymi gatunkami mew), bardzo skuteczną, żółtą fakturą z czerwonymi końcówkami.
Mają gruczoły solne, które wydzielają słoną wodę przez nozdrza. Młodsze ptaki są w całości cętkowane i brązowe, a dorosłe upierzenie osiągają jedynie stopniowo; w czwartym roku młodsza mewa pacyficzna zwykle staje się trudna do poinformowania poza dorosłym kotem.
Z dwóch podgatunków nominowana rasa jap preferuje osłonięte wybrzeża, a rasa zachodnia L. p. georgii jest zwykle odkrywane nawet na odkrytych brzegach. Każdy podgatunek gniazduje w parach lub w wolnych koloniach na przybrzeżnych wyspach, robiąc kubek trawy i patyków w odkrytym miejscu i składając dwa lub trzy cętkowane brązowe jaja.
W skrócie:
Rozmiar: 58-65 cm
Rozpiętość skrzydeł: 165-155 cm
Waga: 900-1180 gr
Długość życia: Aż 15 lat
Opis:
Pacific Gull to duża mewa z bardzo skuteczną fakturą, endemiczną dla Australii.
Dorosły ma czarne górne części. Skrzydła są czarne z wąską białą krawędzią spływu. Mantel jest czarny. Ogon jest biały z czarnym paskiem podterminalnym.
Części dolne są czysto białe.
Głowa jest biała. Żółta faktura jest bardzo duża i ogromna, z fioletową końcówką. Oczy są białe.
Nogi i błoniaste palce są żółte lub pomarańczowo-żółte.
Znaleziono dwa rodzaje Pacific Gull:
Japońskie wyścigi L.p. pacificus ma białe oczy, a faktura ma fioletową końcówkę.
Zachodnia rasa L.p. georgii ma fioletowe oczy i dziób z niepełnym fioletowym końcem.
Każda płeć jest porównywalna.
Młode osobniki są dobrze widoczne, ciemnobrązowe, niemniej jednak ma białą twarz. Bill jest różowawy i ma czarną końcówkę. Oczy są ciemne. Nogi są brązowawe.
Niedojrzały ma ciemnobrązowe skrzydła. Białawe ciało jest nakrapiane na brązowo. Posiada fakturę z żółtą czarną końcówką.
Młodszy chce około czterech do pięciu lat, aby osiągnąć w pełni dorosłe upierzenie.
Pacific Gull przypomina Kelp Gull, który jest mniejszy i ma mniejszy dziób.
Głos
Pacific Gull zapewnia głośne „ow-ow” i podobnie wypowiada przytłumione „awk-awk”.
Siedlisko
Pacific Gull to w pewnym sensie kawałek wybrzeża niż oceanów. Zwykle można go zobaczyć obok rodzimych wybrzeży lub latać nad brzegiem, próbując znaleźć posiłki. Często bywa w ujściach rzek, osłoniętych zatokach lub przystaniach, jednak unika obszarów ludzkich. Zwykle występuje na polach uprawnych i wysypiskach śmieci na obszarach przybrzeżnych.
Zasięg:
Pacific Gull pochodzi z Australii Południowej, całkowicie na południowym i zachodnim wybrzeżu oraz na Tasmanii. Można go zobaczyć ogólnie na wschodnich wybrzeżach.
Głównie rozmnaża się na Tasmanii, na wyspach Cieśniny Bassa i na zachodzie wzdłuż wybrzeży wiktoriańskich.
Zachowanie:
Pacific Gull żywi się bezkręgowcami wodnymi wzdłuż wybrzeży, latając nad brzegiem w poszukiwaniu pożywienia.
Ta mewa zazwyczaj bierze ofiary podobne do krabów lub jeżowców i upuszcza je na skały, próbując je otworzyć. Zrzuca je z powietrza na około 10 do 15 metrów podczas lotu.
Zwykle widziany jest samotnie lub w parach, leci wzdłuż linii brzegowej, nad wodą. Pacific Gull jest bardziej nieśmiały niż Silver Gull, który jest agresywnym ptakiem morskim.
Dorosła mewa pacyficzna jest w różnym stopniu siedząca, jednak młodsze mogą się rozproszyć po sezonie lęgowym.
Lot:
Pacific Gull regularnie kręci się wokół linii brzegowej, nadmiernie szybując, próbując znaleźć posiłek. Podczas lotu zobaczymy widoczne białe krawędzie spływu na skrzydłach i zaklinowany ogon.
Powielenie:
Okres lęgowy trwa od września do grudnia.
Gatunek ten gniazduje parami lub w małych koloniach, zwykle na przybrzeżnych wyspach. Gniazdo znajduje się na dnie, zwykle ukryte wśród roślinności lub skał.
Odkryjemy dwa rodzaje gniazd. Ponieważ jest to zadrapanie, płytka rozpacz na podłodze, zwykle wyłożona żwirem, lub jest to płytki kubek wykonany z zapasów roślin, wodorostów i gałązek, a ogólnie z piór. Gniazdo buduje każda osoba dorosła.
Samica zwykle składa 2, prawdopodobnie trzy cętkowane brązowe jaja. Inkubacja trwa około 28 dni, wspólnych dla każdego taty i mamy, ale przede wszystkim dla kobiety. Samiec dostarcza pożywienie i broni gniazda.
Młodszy karmi każdy tata i mama.
Dieta:
Pacific Gull żywi się głównie bezkręgowcami wodnymi, takimi jak mięczaki, kalmary, kraby, jeżowce i różnorodne skorupiaki. Zjada dodatkowo ryby, małe ptaki morskie, jaja i pisklęta, a także padlinę.
