Kuba Macao, czyli kubańska czerwona ara, nazwa naukowa Ara tricolor, gatunek rodzimego Makau pochodzący z głównej wyspy Kuby i pobliskiej wyspy Isla de la Juventud, która zniknęła pod koniec XIX wieku.
Związek kubańskiej ary z innymi arami z jej rodzaju jest od dawna niepewny, ale uważa się, że jest blisko spokrewniony z czerwoną arą, która ma pewne podobieństwa w wyglądzie.
Kubańska ara może być blisko spokrewniona lub identyczna z fikcyjną jamajską arą czerwoną. Badanie DNA z 2018 roku wykazało, że był to gatunek siostrzany dwóch gatunków czerwonych i dwóch zielonych, które są powszechne w Makau.
Mająca około 45-50 cm (18-20 cali), kubańska ara była jedną z najmniejszych ary w Makau. Miał czerwoną, pomarańczową, żółto-białą głowę i czerwono-pomarańczowe, zielone, brązowe i niebieskie ciało.
Niewiele wiadomo na temat jego zachowania, ale doniesiono, że żył w gniazdach, w parach lub w rodzinach oraz żywił się nasionami i owocami.
Pierwotne rozmieszczenie gatunku kubańskiej ara na Kubie jest nieznane, ale może być ograniczone do centralnych i zachodnich regionów wyspy.
Kubańska ara była pierwotnie znana z rozległych mokradeł Zapata, gdzie żyła na otwartym terenie z rozrzuconymi drzewami.
Rdzenni Amerykanie i Europejczycy handlowali kubańską kukurydzą i polowali na nią po XV wieku. Wiele osób zostało przywiezionych do Europy jako ptaki klatkowe, a dziś jest tam 6 skórek muzealnych.
Żaden współczesny szkielet nie był znany, ale na Kubie znaleziono niewiele subfosylnych szczątków.
Kubańska ara stała się rzadkością w połowie XIX wieku ze względu na presję polowań, handlu i niszczenia mieszkań. Huragany również mogą przyczynić się do jego upadku.
Opis
Czerwone czoło Kubańskiej Ary na Kubie zmieniło kolor na pomarańczowy, a następnie piersi na szyi stały się żółte. To była biała neutralna strefa wokół oczu i żółte tęczówki.
Twarz, podbródek, klatka piersiowa, brzuch i uda kubańskiej ary były pomarańczowe. W górnej części pleców był czerwono-brązowy, pierzasty brąz.
Rampa, pióra Undertale i spód kubańskiej ary są niebieskie. Pióra na skrzydłach były brązowe, czerwone i fioletowo-niebieskie.
Górna powierzchnia ogona kubańskiej ary była bladoczerwona z jasnoniebieskim kolorem, a dolna część ogona była brązowo-czerwona. Chinchu było różnie opisywane jako ciemne, całkowicie czarne i szaro-czarne.
Nogi były brązowe. Na zewnątrz płci były podobne, podobnie jak inne ary.
Kubańska ara fizycznie różniła się od czerwonej ara ze względu na żółte łaty na ramionach, całkowicie czarny dziób i niewielkie rozmiary.
Około 50 centymetrów (20 cali) długości Kuba była o jedną trzecią mniejsza od największych krewnych Macoti. Skrzydło miało długość 275-290 mm (10,8-111,4 cala), ogon 215-22 mm (8,5-111,4 cala), Kalman 42-26 mm (1,7-1,8 cala), a stęp 27-30 mm (1,1- 1,2 cala). ).
Podfosylna czaszka wykazała, że długość nadgarstków nosowo-czołowych ary kubańskiej i kłykcia środkowego włosa wynosiła 47,0 mm (1,85 cala), szerokość nadgarstków nosowo-czołowych wynosiła około 25,0 mm (0,98 cala), a szerokość wyrostków oczodołowych miał około 40 milimetrów (1,6 cala). Opis czaszki kubańskiej ary był podobny do opisu innych gatunków pajęczaków.
Amerykański zoolog Austin Hobart Clark poinformował, że młodociana Kuba jest zielona makaka, chociaż nie podał żadnego źródła tego twierdzenia.
Nie jest jasne, czy zielone ptaki eksponowane na wyspie były młodymi Cuba Mako, czy też wojskowymi Mako.
Zachowanie i ekologia
Niewiele wiadomo o zachowaniu kubańskiej ary i jej wymarłych karaibskich krewnych na Kubie. Gundlach twierdzi, że dawał głośniejszy głos krewnym w Ameryce Środkowej i mieszkał w parze lub rodzinie.
Jego zdolności naśladowania mowy były gorsze od innych armat. Nic nie wiadomo o jego zwyczajach rozrodczych ani o jajach kubańskiej ary, ale w jednym z raportów gniazdo było puste.
Dach czaszki subfosylnej czaszki był płaski, co wskazuje, że kubańska kukurydza jest karmiona twardymi nasionami, zwłaszcza palmami daktylowymi.
Jest to zgodne z praktyką ich starszych krewnych w kontynentalnej części Ameryki Południowej i różni się od młodszych, głównie dalszych krewnych.
W 1876 roku Gundlach napisał, że kubańskie ary zjadały owoce, nasiona palmy raj (Roystona regia) i krewetek (Melia azadarach), a także inne nasiona i pędy.
Na Kubie występuje wiele gatunków palm, a te znalezione na terenach podmokłych były prawdopodobnie najważniejsze dla kubańskiej ary.
Ozdoba wokół nasion cynamonu była prawdopodobnie częścią kubańskiej kukurydzy.
W 2005 roku opisano nowy gatunek wszy do żucia, Pittitobrosus bacsteini, na podstawie martwego okazu znalezionego na skórze muzeum w Makau na Kubie.
Uważa się, że jest unikalny dla gatunku kubańskiej ara i dlatego jest przykładem przywiązania. Doniesiono o wymarciu roztoczy Xenoprotolichus urisnemis i Dysgomycinia ze skóry Makau na Kubie, co jest nowym tematem naukowym.
Dystrybucja i zakwaterowanie
Zasięg kubańskiego Makau jest niejasny podczas osadnictwa europejskiego na głównej wyspie Kuby, ale doniesiono, że gatunki były rzadkie w połowie XIX wieku.
Może ograniczać się do centralnej i zachodniej części Kuby. Większość dziewiętnastowiecznych narracji opiera się na doniesieniach o bogatych mokradłach Gundlach w Zapata, gdzie gatunki w pobliżu północnego krańca były dość powszechne. XIX wieku stawało się coraz rzadsze iz powrotem w środku.
Subfosylna czaszka Sagua La Grande jest najbardziej wysuniętym na północ i najwcześniejszym znaleziskiem w Makau na Kubie. W jaskini znaleziono subfosylną mównicę.
Jaskinie zwykle nie są odwiedzane w Makau, ale okolica to prawdopodobnie wschodnie tereny podmokłe [Kubańska ara została zasiedlona poza Kubą przez Isla de la Juventud (dawniej nazywane Isla de Pinos / Piles Islands), ale amerykańscy ornitolodzy Outram Bangs i Walter R. Poinformował Zappi.
Ostatnia para została zastrzelona w tym strzale w pobliżu La Vega৪. Autorzy twierdzą, że żyje na Haiti i Jamajce, ale nie jest już akceptowany.
Siedlisko ary kubańskiej było otwartą sawanną, rozłożystą drzewami, powszechnymi na mokradłach Zapata, obszernie porośniętych lasami, z których większość została przekształcona w pola uprawne i pastwiska.
W Lamas de Romp, gdzie donoszono o kubańskiej arie, znajdował się las galeryjny podobny do lasu deszczowego.
Zniesienie
Ofiara została zasugerowana jako przyczyna wymarcia Makau na Kubie. Przed przybyciem Europejczyków rdzenni Amerykanie polowali na papugi, trzymali zwierzęta i handlowali na Karaibach.
Makao na Kubie było „głupie” i wolno uciekało, dlatego łatwo było je złapać.
Został zabity na pożywienie; Włoski podróżnik Jameli Kerry uznał mięso za pyszne, ale Gundlach uznał je za twarde.
Według dowodów archeologicznych na kubańską arę polowano w Hawanie w XVI - XVIII wieku. Może być atakowany jako szkodnik upraw, chociaż nie żyje w pobliżu gniazd.
