Papuga niebieskodzioba / Lophopsittacus mauritianus

• Jeśli podniosłeś zamrożonego ptaka
• Ukazał się artykuł „Ptaki w zimowym lesie” Konstantina Michajłowa

• Już zarejestrowany? Wejść
• Zameldować się

Społeczność

• Wrócić do
• Społeczność
• Forum
• Kalendarz
• Galeria
• Blogi
• zasady
• nasz zespół
• Użytkownicy online

• Stwórz.

Wszystkie materiały na tej stronie, w tym struktura umiejscowienia informacji i projekt graficzny (projekt), podlegają prawu autorskiemu. Kopiowanie informacji do zasobów i witryn osób trzecich w Internecie, a także jakiekolwiek inne wykorzystanie materiałów witryny bez uprzedniej zgody właściciela praw autorskich jest ZABRONIONE.

W przypadku kopiowania materiałów z serwisu (w przypadku uzyskania zgody właściciela praw autorskich) wymagane jest umieszczenie aktywnego, zindeksowanego hiperłącza do serwisu.

Świat szczurów i królików

• Jeśli wymarłe szczury królicze były podobne do współczesnych szczurów, ich odchody dzienne były zielone, a odchody nocne czarne. Ponadto oni również mogliby zjeść część swoich odchodów, aby nie stracić składników odżywczych.

Świat gigantycznego bobra

Kilka gatunków szczurów kangurów występowało w różnych częściach Australii, niektóre z nich wymarły. Na przykład pokazany na ilustracji szczur kangur o szerokiej twarzy zniknął całkowicie z Australii Zachodniej na początku XX wieku.

John Gilbert, wielki XIX-wieczny brytyjski odkrywca i przyrodnik, złapał jednego szczura kangura o szerokiej twarzy do swojej kolekcji, kiedy był już rzadkim zwierzęciem w swoim naturalnym środowisku w Australii. W Europie nigdy nie było szczurów kangurów, które zawdzięczają swoją nazwę podobieństwu do gryzoni. Wkrótce, około 1908 roku, gatunek ten wyginął, częściowo z powodu pożarów lasów, które dosłownie spaliły te zwierzęta.

Gilbert miał również gatunek potoru nazwany jego imieniem, ale szczur kangur Gilberta całkowicie wyginął w zachodniej Australii kilka lat wcześniej, w 1900 roku. Zwierzę to miało czarny ogon i charakterystyczną czarną pręgę przecinającą pysk pośrodku, według raportów Gilberta żyło w gęstych zaroślach wzdłuż strumieni i rzek.

Starożytny kangur dziecka

Istnieje również inny typ tego zwierzęcia, znany jako szczur kangur długonosy. W rzeczywistości jest to najstarszy australijski kangur, pomimo niewielkich rozmiarów - zaledwie 20 cm - i został nawet opisany jako żywa skamielina.

Dzieje się tak, ponieważ według naukowców wygląda tak samo, jak wiele milionów lat temu. Ale od wielu lat nie widziano go ani na zachodzie, ani na południu Australii i jest prawdopodobne, że w tych miejscach wyginął. Dziś wiadomo tylko na pewno, że istnieje na wyspie Tasmanii.

Czas siedliska: niektóre gatunki żyją do dziś, inne wymarły przed 1908 rokiem
Rozmiar: do 60 cm długości
Dieta: roślinność i odpady
Areal: zarośla krzewów wzdłuż koryt rzek w Australii
Inne dane: torbacze, padły ofiarą kotów, lisów i ludzi, długie ogony, to naukowa nazwa szczura-kangura Gilberta Potorous gilberti.

ptaki:

Debois the Shepherd - wymarły ptak z rodziny pasterskich, żyjący na Kubie. Ostatnia wzmianka pochodzi z 1625 r. Fragmenty kości ptaków odkrył w 1916 r. Theodore de Bois w kuchni na Wyspach Dziewiczych. Ptak wymarł przed przybyciem Europejczyków, ale krążyły pogłoski, że w 1912 roku złapano osobnika tego gatunku i nazwano Carrao. Została eksterminowana ze względu na soczyste mięso.

Martinique Ara (łac. Ara martinica ) To gatunek ptaków z rodziny papugowatych, podrodziny prawdziwych papug. Mieszkał na Martynice,

Pasterz Wniebowstąpienia. Bezskrzydłe dergach (łac. Mundia elpenor ) - ptak był endemicznym gatunkiem Wyspy Wniebowstąpienia. Ostatnie wzmianki pochodzą z 1656 roku. wymarły nielot z rodziny pasterzy.

Wygląd ptaka znany jest tylko z rysunku i opisu Petera Mundi, który odwiedził Wyspę Wniebowstąpienia w 1656 roku. Był to mały ptak o długości około 22 cm, koloru szaro-czarnego z białymi smugami. Miała mocne nogi i bardzo krótkie skrzydła. Ptaki żyły na terenach półpustynnych, biegały dobrze i szybko, ale nie latały. Żywili się głównie jajami rybitwy ciemnej i prawdopodobnie drobnymi zwierzętami, wymarły po pojawieniu się na wyspie szczurów w XVIII wieku, prawdopodobnie przetrwał do 1815 roku. Po pojawieniu się kotów na wyspie zniknął całkowicie. Został uznany za całkowicie wymarły w 1994 roku

Papuga Rodriguez To wymarły ptak z rodziny Parrot. Długość prawdopodobnie ok. 50 cm Przyjmuje się, że głównym kolorem upierzenia był zielony. Ogon jest długi. Dziób jest duży. Wyspy Mascarene (Rodrigues and the Offshore Islands, Mauritius)

czerwony kurczak. Aphanapteryx bonasia (eng.) Rosyjski. - wymarły nielotny ptak z rodziny pasterskich, endemiczny dla wyspy Mauritius. Pierwsze opisy ptaków pochodzą z 1602 roku, a ostatnie obserwacje z 1693 roku.

Reunion Sacred Ibis (angielski) rosyjski. lub bourbon dodo (łac. Threskiornis solitarius ) To wymarły ptak z rodziny ibis, występujący endemicznie na wyspie Reunion. Pierwsze wzmianki pochodzą z 1613 roku i pierwotnie uważano, że są związane z Dodo. Ostatnie wzmianki pochodzą z 1705 roku.

Gołąb różowy Reunion (łac. Nesoenas duboisi ) To wymarły ptak z rodziny gołębi. Po raz pierwszy został opisany przez S. Dubois w 1674 roku, później L. Rothschild nazwał go na cześć odkrywcy. Ostatnie wzmianki pochodzą z 1705 roku.

(niebieskie gołębie również wymarły)

Madagaskar niebieski gołąb - endemiczny dla Madagaskaru, Seszele - Seszele. Niebieski gołąb Komorów żyje na Komorach, w tym na Majotcie i na Seszelach.

Dwa wymarłe gatunki zamieszkiwały Wyspy Mascarene: Alectroenas nitidissima - Mauritius, Alectroenas rodericana - Wyspa Rodriguez.

Grzywacz grubodzioby lub czubaty gołąb Mika lub Gołąb Choiseul (łac. Microgoura meeki ) To wymarły gatunek ptaka z rodzin gołębi na początku XX wieku.

Ptak był endemiczny dla wyspy Choiseul, jednej z Wysp Salomona. Miała długość ok. 30 cm, grzebieniem podobnym do gołębi koronnych, żyła głównie w bagnistych lasach wyspy, osiadając na noc na niższych konarach drzew. Jedynie sporadycznie wylatując na otwartą przestrzeń, gołąb żył głównie na ziemi i to prawdopodobnie doprowadziło do jego śmierci.

Głównym powodem wyginięcia gatunku było prawdopodobnie wprowadzenie na wyspę kota domowego.

Rdzenni mieszkańcy wyspy Choiseul nazywają tego pięknego nisko latającego ptaka corn-ni-lua, co oznacza „ptak lądowy”.

Rdzenni mieszkańcy umiejętnie naśladowali wibrujący krzyk tego ptaka.

Gołąb wędrowny

Najbardziej uderzającym i ilustrującym przykładem metodycznej eksterminacji jest historia wędrowny gołąb... Dawno temu po niebie Ameryki Północnej latały wielomilionowe stada tych ptaków. Widząc jedzenie, gołębie, jak ogromna szarańcza, rzuciły się w dół, a kiedy były pełne, odleciały, całkowicie niszcząc owoce, jagody, orzechy i owady. Oczywiście takie obżarstwo drażniło kolonistów. Ponadto gołębie smakowały bardzo dobrze. Dlatego eksterminacja gołębi zamieniła się w zabawę. W jednej z powieści Fenimore'a Coopera bardzo dobrze opisano, jak gdy zbliżało się stado gołębi, cała populacja miast i miasteczek wylewała się na ulice uzbrojona w procy, karabiny, a czasem nawet armaty. Zabili tyle gołębi, ile mogli. Gołębie układano w piwnicach na lodowcu, gotowano natychmiast, karmiono psy lub po prostu wyrzucano. Odbywały się nawet zawody w strzelaniu do gołębi, a pod koniec XIX wieku używano także karabinów maszynowych.

Gołąb wędrowny lub wędrowny gołąb (Ectopistes migratorius) To wymarły ptak z rodziny gołębi.Do XIX wieku był to jeden z najbardziej rozpowszechnionych ptaków na Ziemi, którego łączną liczbę szacowano na 3-5 miliardów osobników.

Ostatni wędrowny gołąb Martha zginął w zoo w 1914 roku.

Ten gatunek australijskich papug trawiastych nigdy nie był liczny: ale ostatnią parę żywych pięknych papug zauważono w Queensland w Australii w 1927 roku, około 80 lat po tym, jak zostały po raz pierwszy opisane przez przyrodnika Johna Gilberta.
Cóż to były za wspaniałe ptaki, sądząc po opisach tamtych czasów! Samce miały czerwone czoło, a także dolną część brzucha i uda. Z kolei samice wyróżniały się jasnożółtym czołem i bladoniebieskim brzuchem, czasem z czerwonymi plamami.
Byli bardzo ufni, dlatego bardzo łatwo było je złapać, co doprowadziło do spadku liczby dzikich osobników.
Ale ich zachowanie było nieco dziwne. Zamiast gniazdować na drzewach lub na ziemi, jak większość innych ptaków, piękna samica papugi zwykle grzebała się w pustym kopcu termitów.

Czas siedliska: przed 1927 r
Rozmiar: 28cm długości
Otwierany: w Australii

Najlepsze zdjęcia

• ryba (35)
• wilk (32)
• ptaki (30)
• niedźwiedź (27)
• pies (26)
• akwarium (22)
• ryba (22)
• ryba (22)
• kot (20)
• małpa (16)
• łoś (15)
• wielbłąd (13)
• słoń (13)
• lis (12)
• jeleń (11)

• Zoogalaxy
• »
• Zdjęcia zwierząt
• »
• Czerwona Księga IUCN
• »
• Ptaki
• »
• Papugi

Świat

• Zwierzęta kontynentów
• Ssaki
• Ptaki
• Historie zwierząt
• Gady (gady)
• Dla dzieci
• Płazy (Płazy)
• Ryba
• Bezkręgowce
• Złote zdjęcia
• Filmy o zwierzętach
• Dźwięki zwierząt

Najpiękniejsze zdjęcia zwierząt w środowisku naturalnym oraz w ogrodach zoologicznych na całym świecie. Szczegółowe opisy stylu życia i niesamowite fakty dotyczące dzikich i domowych zwierząt od naszych autorów - przyrodników. Pomożemy Ci zanurzyć się w fascynującym świecie przyrody i zbadać wszystkie dotychczas niezbadane zakątki naszej rozległej planety Ziemia!

PRAWA AUTORSKIE © 2012-2021 Wszelkie prawa zastrzeżone. Materiały zawarte w witrynie są przeznaczone wyłącznie do użytku prywatnego. Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów opublikowanych w serwisie w celach komercyjnych jest możliwe tylko za zgodą właściciela praw autorskich: edukacyjno-edukacyjnego portalu internetowego „Zoogalaktika ®”.

Fundacja Promocji Rozwoju Edukacyjno-Poznawczego Dzieci i Dorosłych "ZOOGALAKTIKA ®" OGRN 1177700014986 INN / KPP 9715306378/771501001

Nasz serwis wykorzystuje pliki cookies w celu zapewnienia funkcjonalności serwisu. Kontynuując współpracę z witryną, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych użytkownika i politykę prywatności.