Sieweczki to nazwa grupy gatunków brodzących. Mają różne siedliska i sposoby przetrwania, ale łączy je jedno: małe lub średnie rozmiary ciała i raczej długie nogi, szyja i skrzydła. Ta grupa obejmuje bezpośrednio rodzina siewek.
Wśród nich są takie odmiany jak:
- siewki złote,
- sieweczki brązowoskrzydłe,
- tulesa.
Pomimo ogólnego podobieństwa gatunkowego w zachowaniu i wyglądzie, ptaki te również mają pewne różnice. Mówiąc więc o zwyczajach siewek, z reguły konieczne jest wyjaśnienie, o jakich podgatunkach mówimy.
Opis i funkcje
Rząd Siewkowych zadziwia różnorodnością osobników. Trudno jest oznaczyć główne cechy zewnętrzne ptaków. Ale jest kilka cech wspólnych dla wszystkich członków drużyny. Ptaki są przyczepione do środowiska wodnego. To łączy wszystkie ptaki. Ich różnorodność wzrasta od siedlisk ciepłych do zimnych. Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że są to ptaki północne.
Sieweczki lubią żyć w płytkich wodach. Wszystkie ptaki z rodziny charakteryzują się średnią wielkością ciała, skróconym dziobem z pogrubieniem na końcu. Niektóre sieweczki należą do innej rodziny, są bardziej imponujące.
Cały rodzaj siewek wyróżnia się obecnością jasnych lub złotych plam na czarnawym ciele. Długie, szerokie skrzydła, wyróżniające się spiczastym wierzchołkiem, pomagają wykonywać długie loty. W garniturze z całym ciałem dziób, a nawet tęczówka oczu mają ciemny odcień.
Przedstawiciele całego rzędu Siewkowych są mali. Oprócz rozmiarów i przybrzeżnych, częściej chłodnych siedlisk, mają one niewiele wspólnego. Istnieją zauważalne różnice w charakterystyce zachowania, reprodukcji, zamieszkania.
Dlatego naukowcy połączyli latanie w wiele grup, wśród których znajdują się sieweczki. Jednak charakterystyczne cechy występują również wśród różnych gatunków tego rodzaju. Starożytny kuzyn siewki miał cechy kaczek i ibisów.
Sieweczka biała to rodzina obejmująca dwa gatunki. Ptaki mają białe pióra. Długość ciała to zaledwie 40 centymetrów. W tym przypadku samce osiągają większy rozmiar niż samice. Skrzydła są małe, ich maksymalna rozpiętość sięga 84 centymetrów. Ptak porusza się szybko, kiwanie głową, nieodłączne dla gołębia, można przypisać cechom.
Masa siewki złotej nie przekracza 220 g. Wielkość ciała 29 centymetrów. Rozpiętość skrzydeł jest mniejsza niż u poprzedniego przedstawiciela Siewkowych - tylko do 76 centymetrów. Ogólnie wygląd jest niezręczny. Głowa ma szarobrązowy odcień, okrągły kształt. Okres zmiany upierzenia zmienia samce. Na czarnej piersi i szyi widoczny lekki pasek.
Brązowoskrzydły siewka ma ciemniejszy kolor i mniejsze objętości niż Zolotistaya. Spód skrzydła jest szary, podczas gdy inne ptaki mają w tym miejscu czarno-białe odcienie.
Tules - większy przedstawiciel Siewkowe wagowo - osiąga 320 g. Ale rozpiętość skrzydeł i rozmiar siewki gorszy.
W okresie godowym samiec może się pochwalić czarnym nalotem na szyi, bokach głowy, czole i plecach. A pod ogonem - biały. Samice z boku pleców mają grę brązowych odcieni. Poniżej widoczne są białe plamy. Jedną z cech Thules jest obecność czwartego palca, którego nie mają inne siewkowe.
Sieweczki rakowe mają ciało do 40 centymetrów długości. Kobiety i mężczyźni są w zasadzie takie same. Wyjątkiem jest dziób, który u samców jest nieco większy. Nogi i szyja wyróżniają się, dziób jest ciężki, dlatego też objętość głowy jest inna.
Jest tak silny, że myśliwy ma zdolność rozbijania nim skorup raków. Upierzenie jest jasne poniżej. Ale plecy i skrzydła na górze mają ciemne odcienie. U osób dojrzałych kolor jest ciemniejszy niż u młodych zwierząt. I na głowie nie ma rysunku. Ptaki rzadko biegają szybko, ale ich nogi są długie i mają szaro-niebieski odcień.
Kolor
Kolor ptaka zmienia się przez całe życie. Górna strona (głowa, szyja, plecy i część ogona) jest szaro-brązowa z różnobarwnymi złotymi plamami. Takie upierzenie pomaga siewce złotej doskonale wtopić się w otaczającą przyrodę, ukrywając się przed wrogami. W okresie godowym samce mają ozdoby z czarnych piór otoczonych białym kontrastowym paskiem. Czarna plama może zaczynać się na gardle, pod samym dziobem i rozciągać się przez cały brzuch do samego ogona. Kontrastowe kolory podkreślają samce i przyciągają samice. Samica, podobnie jak samiec, ma również ciemniejsze upierzenie na brzuchu. Ale nie jest tak gęsty i czarny, dlatego nie jest tak zauważalny.
U samców kolor lęgowy utrzymuje się prawie do końca sierpnia. Stopniowo zanika, zastępując go „zimowym” piórkiem. W okresie lęgowym (od połowy do końca czerwca) jest jeszcze piękny czarny fartuch, a przed wyjazdem (początek września) zmiana stroju jest całkowicie zakończona.
Młoda sieweczka złota ma nieco inny kolor. U piskląt brzuch pokryty jest białym delikatnym piórem. A tył jest szaro-złoty z cienkimi białymi paskami. Młode zwierzęta mają jednolicie żółty kolor piersi i brzucha z małymi ciemnymi łuskami. Młode samce nie mają czarnego fartucha.
Sieweczka złota nabiera dorosłego koloru w ciągu roku. W tej chwili młode zwierzęta różnią się od starych krewnych jedynie stanem lotu i piór ogonowych. U starszych ptaków pióra są nieco zużyte.
U ptaka fotografowanego w locie różnica w kolorze między górną i dolną częścią skrzydła jest wyraźnie widoczna. U sieweczki złotej w upierzeniu rozpłodowym iw kolorze zimowym dolna część skrzydła jest biała, z brązowawymi piórami na samym końcu.
Styl życia
Styl życia prawie wszystkich członków oddziału można określić jako kolonialny. Ptaki żyją w wielu grupach. Wykonują loty długodystansowe. Są jednak samotnicy, jest ich mniej. W koloniach dochodzi do składania gniazd, inkubacji, a także migracji.
Obserwatorzy ptaków obserwują rodzinę Charadriifida na wybrzeżach Morza Wattowego, a także Semangeum. Jego obszar pozwala na osiedlenie się około 30 gatunków sieweczek. Linia brzegowa to obszar gniazdowania i zimowania.
Siewka złota ma status bezpieczeństwa przy minimalnym ryzyku. Dotyczy to również innych siewek. Ptaki dobrze przystosowały się do swojego siedliska, szerokości geograficzne o surowym klimacie nie powodują spadku liczebności gatunków.
Osobnik przeżywa okres lęgowy wyłącznie na terenach podmokłych. To nieużytki, łąki, a nawet bagna. Pomimo statusu chronionego ornitolodzy twierdzą, że ptaka nie będzie już można znaleźć w Europie Środkowej.
Sieweczka brązowoskrzydła preferuje suche obszary do rozmnażania i zamieszkania w ogóle. W tundrze przedstawicieli można znaleźć na wzgórzach. Są jednymi z nielicznych Siewkowych, które wolą unikać obszarów przybrzeżnych, prawdopodobnie konkurując z siewkami złotymi.
Nawyki behawioralne Thoules najbardziej różnią się od reszty osobników jednego dużego rzędu, a nawet rodziny siewkowatych. Ptak porusza się energicznie, w tym momencie bardzo gwałtownie zatrzymuje się, aby złapać łatwo dostępną zdobycz. W jego diecie znajdują się również wodniacy, czego nie można powiedzieć o siewce brązowoskrzydłej.
Sieweczki skorupiaków żyją w dużych grupach, których liczba mieszkańców może dochodzić do 1000. W takich warunkach dochodzi do gniazdowania. Sieweczki wykazują aktywny tryb życia nocą i o świcie.
Siedlisko
Obszar zamieszkania oddziału Charadriiformes jest rozległy. Występują głównie w regionach północnych. Niektóre osoby latają między wyspami Oceanu Arktycznego i Antarktydy. Różnorodność biologiczna stopniowo rośnie od tropików do regionów północnych. To właśnie osmoregulacja spowodowała taki wzrost liczebności tych ptaków.
Ptaki sieweczki można spotkać na wybrzeżach Danii, Niemiec, Morza Północnego, Holandii i Półwyspu Koreańskiego. Rodzaj Siewki żyje w tundrze i leśnej tundrze Eurazji w Ameryce Północnej. Zimowanie odbywa się w Ameryce Południowej, Australii, Nowej Zelandii, a także na ciepłych tropikalnych wyspach Pacyfiku.
Siewka biała powszechne na Antarktydzie i bardziej przystosowane do trudnych warunków klimatycznych. Gniazda latające na wyspie Georgia Południowa, Półwyspie Antarktycznym, Szetlandach i Orkadach.
Siedlisko siewki złotej rozciąga się od Islandii i Wielkiej Brytanii po środkową Syberię. Na północnych szerokościach geograficznych są to granice arktycznej tundry. W przeciwieństwie do Europy Środkowej, w regionach północnych można spotkać zaskakującą liczbę ptaków. Na zachodzie i południu Europy głównie siedliska - łąki, pola.
Sieweczka brązowoskrzydła preferuje tundry pagórkowate i mchowo-porostowe. Ptaki rozpowszechniły się na wyżynach Tajmyr. Lista siedlisk obejmuje również zbocza grzbietów, obszary pagórkowate tundry, tundry krzewiastej. Na granicy zarośli Siewki brązowoskrzydłe spotykają się z siewkami złotymi.
Inkubacja i główne siedlisko Tules ma miejsce w arktycznej tundrze Eurazji. To są ziemie od Kanina po Czukotkę. Europa Środkowa może tylko obserwować loty tych ptaków. Oczekiwanie na zimę występuje w Afryce, Azji Południowej, Australii, Ameryce.
Sieweczka skorupiakowa zamieszkuje ziemie Morza Czerwonego, Zatoki Perskiej. Istnieje dziewięć kolonii w Abu Zabi, Iranie, Omanie, Arabii Saudyjskiej i Somalii. Na wybrzeżu Erytrei żyje 30 kolonii i ponad 10 000 osobników.
Ponadto można spotkać latanie na Madagaskarze, Seszelach, Indiach, Sri Lance, Tanzanii, Tajlandii. Ptaki te na ogół nie oddalają się od wody dalej niż 1000 metrów. Typowe lokalizacje to laguny, plaże, delty rzek.
Taksonomia
Rodzina Siewki
- Podrodzina Czajki
(
Vanellinae
) Rodzaj czajki (
Vanellus
) Czajka (
Vanellus vanellus
) - Ostroga czajka (Vanellus spinosus
) - Czajka o długich palcach (Vanellus crassirostris
) - Prosiaczek Malabar (Vanellus malabaricus
) - Vanellus macropterus
- Czajka czarnobrzucha (Vanellus tricolor
) - Żołnierz czajka (Vanellus miles
) - Blacksmith Pygalica (Vanellus armatus
) - Vanellus duvaucelii
- Czajka czarnoczuby (Vanellus tectus
) - Czajka srokata (Vanellus melanocephalus
) - Szary czajka (Vanellus cinereus
) - Zdobiona czajka (Vanellus indicus
) - Prosiaczek białogłowy (Vanellus albiceps
) - Senegalskie prosię (Vanellus senegallus
) - Czajka pogrzebowa (Vanellus lugubris
) - Prosiaczek czarnoskrzydły (Vanellus melanopterus
) - Koronowany czajka (Vanellus coronatus
) - Czajka rdzawoszyja (Vanellus superciliosus
) - Krechetka (Vanellus gregarius
) - Prosiaczek bielik (Vanellus leucurus
) - Sieweczka Cayenne (Vanellus cayanus
) - Cayenne Prosiaczek (Vanellus chilensis
) - Prosiaczek andyjski (Vanellus resplendens
)
- Podrodzina Siewki
(
Charadriinae
) Rodzaj Sieweczki czarnopierśne (
Erythrogonys
) Sieweczka czarnopierśna (
Erythrogonys cinctus
)
)
- Sieweczka złota (Pluvialis apricaria
)
)
)
)
- Sieweczka maoryska (Charadrius obscurus
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
- Thinornis rubricollis
)
- Sieweczka czarnogłowa (Elseyornis melanops
)
)
- Sieweczka brunatno-gardłowa (Oreopholus ruficollis
)
)
- Sieweczka krzywonosa (Anarhynchus frontalis
)
)
- Diadem Plover (Phegornis mitchellii
)
Jedzenie
Dieta wszystkich przedstawicieli Siewkowych różni się w zależności od nawyków życiowych i środowiska. Mogą to być wodorosty bez kręgosłupa, algi, skorupiaki, nasiona roślin, owady. Przedstawiciele rodzaju obejmują głównie owady i mięczaki w swojej diecie. W menu znajdują się jagody, nasiona roślin występujących w środowisku.
Sieweczki złote preferują owady, robaki i ślimaki. Ptaki szukają wszystkich ofiar w dostępności na ziemi. W dziób można złapać ważkę, larwy, robaki, a nawet szarańczę. Skorupiaki rzadko pojawiają się w menu, w zależności od obszaru ich lokalizacji.
Pokarm roślinny jest częścią diety. Sieweczki brązowoskrzydłe mogą również jeść owady. Ale wolą otrzymywać jagody, części roślin. W szczególności są to borówki brusznice i bażyny. Dieta Thoules jest prawie taka sama. Ale woli jeść małe wodne stworzenia. Dieta siewki rakowej jest inna. Za co ma swoją nazwę.
Ptaki odwiedzają płytkie wody w poszukiwaniu pożywienia. Główną ofiarą są skorupiaki. Ptak działa szybko. Dzięki dziobowi ma moc niszczenia ochronnej skorupy swojej ofiary. Czasami atakuje Mudskippers - rybę płetwiastą. Na szczególną uwagę zasługuje sposób żywienia siewki białej. Polują na innych mieszkańców wybrzeża.
Wygląd
| ]Avdotki to ptaki średniej wielkości o niepozornym ubarwieniu, mocnych nogach i dziobie oraz ostrych długich skrzydłach. Większość gatunków ma pogrubiony staw piętowy na łapach. Trzy palce są połączone cienką membraną; nie ma palca wstecznego. Charakterystyczne są również duże oczy z żółtą tęczówką. Avdotki to energiczne, ruchliwe ptaki, które wydają żałosne dźwięki. Lecą z szybkimi trzepotami skrzydeł, zwykle znajdując się nisko nad ziemią. Nogi w locie są skierowane daleko do tyłu. Podczas lotu avdotki nie emitują dźwięków.
Reprodukcja
Sieweczka - ptak monogamiczny. Ptaki żyją w parach przez kilka sezonów. Nie wszyscy są zaangażowani w zagnieżdżanie. Może to być lekka ściółka lub gniazdo pobrane od innego ptaka. Ale siewki złote zagłębiają się w ziemi, wyznaczają miejsce do leżenia.
Zwykle wykluwają się 4 jaja, nie tylko samica, ale także ojciec jest zaangażowany w proces inkubacji. Kolor muszli jest ciemnożółty i pokryty plamami. Pisklęta widzą światło po miesiącu. Potem mogą natychmiast zjeść.
Sieweczki brązowoskrzydłe sprawiają, że gniazdo jest trochę mniejsze, ale także wykluwają się 4 jaja. Kolor skorupy jest podobny. Obaj członkowie rodziny chronią gniazdo i odstraszają potencjalnego szkodnika. Pisklęta przebijają się przez skorupę w połowie lipca, wkrótce zaczynają latać, a miesiąc później osiągają rozmiary dorosłych.
Kolor jajek Tules jest różowawy, brązowy, oliwkowy. Dlatego, aby rozróżnić, które jajko zostało złożone przez to siewka na zdjęciu z łatwością. Inkubacja trwa 23 dni. Po porodzie pisklęta nie mogą od razu żyć samodzielnie, w tym celu musi to zająć 5 tygodni. Ptasie gniazdo wyłożone jest cienką warstwą trawy i porostów.
Sieweczka biała buduje gniazda nie tylko z trawy, ale także z kamieni, muszli, kości. W pobliżu gniazdują pingwiny i kormorany. Zwykle w grudniu-styczniu pojawiają się 2-3 pisklęta, przy życiu pozostaje tylko jedno. Resztę zabija sam rodzic. Pisklę musi pozostać w gnieździe przez całe dwa miesiące, zanim się usamodzielni.
Sieweczki nie budują gniazd. Robią nory na wydmach. Przejścia są szerokie i nie proste. Zwykle pojawia się 1 jajko. Kolor skorupy jest biały. Kilka dni po urodzeniu pisklęta wcale nie są niezależne.
Jaki jest głos siewki złotej?
Oczywiście sieweczka złota nie będzie konkurować ze słowikiem, ale jej piosenka jest pełna swego rodzaju wdzięku. Piosenka samca nazywa się kryciem. Unosi się wysoko w powietrze i skacze, równo trzepocząc skrzydłami. Pieśń weselna zawsze składa się z dwóch wersetów-części. W pierwszej części samiec publikuje oddzielne dwuznakowe gwizdki. To piękna i niespieszna część, która powtarza się wielokrotnie z małymi przystankami. Druga część palenia jest bardziej pospieszna, a gwizdy brzmią w niej bez przerw.
Jeśli ptak martwi się w gnieździe, gwizdek nabiera irytującej, smutnej intonacji. W tym przypadku dźwięki są monosylabowe, wielokrotne i monotonne.Z tymi samymi jednosylabowymi gwizdami w stadzie rozbrzmiewają złote sieweczki.
Interesujące fakty
Podczas obserwacji obserwatorzy ptaków nie tylko badają cechy reprodukcyjne i behawioralne ptaków. Dostrzegają wiele interesujących faktów, które znacząco odróżniają sieweczki od innych skrzydlatych.
- Sieweczki są rekordzistami wśród innych ptaków w zakresie przelotu ciągłego. Więc przenoszą się z Aleutów na Hawaje. A to co najmniej 3000 kilometrów i 36 godzin.
- Siewki są nieodłącznym elementem regulacji poboru wody i soli. To jest zdolność życia morskiego.
- Sieweczka czarnogłowa (lub innymi słowy, Khrustan) jest również nazywany głupią siewką.
- Sieweczki kradną pingwinom nie tylko ryby, ale także jaja, a także małe pisklęta. Dieta zawiera również produkty przemiany materii.
- Siewkowe należą do najstarszych ptaków, które przetrwały katastrofę pod koniec kredy, w przeciwieństwie do dinozaurów.
- Czas spędza się na terytorium Rosji siewki północne.
Siewki to małe ptaki, które zamieszkują głównie północne regiony u wybrzeży. Żywią się małymi owadami, roślinami, życiem morskim. Jaja wysiadywane są w zagłębieniach i norach. Są zdolne do długich lotów, żyją w koloniach i są monogamiczne.
Gyrfalcon (Vanellus gregarius)
Rozmiar: Długość ciała = 31-33cm, waga = 180-195g. Od gołębicy.
Funkcje: Chodziarz różni się od białoogonowego pigaliena czarną czapką, paskiem wzdłuż ogona, białą brwią i czarnymi nogami.
Zwyczaje: Gyrfalcon to ruchomy, hałaśliwy, bardzo zauważalny ptak. Aktywnie chroni gniazdo, odpędzając drapieżniki i nurkując nawet na ludzi. Z dala od gniazd jest mało ostrożny. Lot jest szybki i mocny. Często tworzy kolonie.
Rodzaj pobytu: Emigrant.
Jedzenie: Różne owady (chrząszcze, szarańcza).
Umiejscowienie gniazda i jego opis: Na ziemi. Depresja i skąpe śmieci.
Czas nieśności: Kwiecień czerwiec
Kolor i wielkość jaj: Ceglasto-żółta z czarnobrązowymi plamami, 5x4,5 cm.
Prosiaczek bielik (Vanellus leucura)
Rozmiar: Długość ciała = 27-28 cm. Większy niż szpak.
Funkcje: Prosiaczek z białymi ogonami różni się od czajki dobrze białym ogonem, długimi żółtymi nogami i brakiem białej brwi.
Zwyczaje: Prosiaczek bielik jest ptakiem ruchomym, hałaśliwym, dobrze widocznym, dobrze biegnie, lot jest szybki i zwrotny (czarne końcówki skrzydeł są dobrze widoczne w locie). Często gniazduje w koloniach.
Rodzaj pobytu: Emigrant.
