Łabędź trębacz jest ładnie dostosowany do okrutnych środowisk, w których generalnie przebywają, jako część jego królewskich adaptacji. Adaptacje łabędzia trębacza obejmują gęstą warstwę poniżej, która może mieć nawet 5 cm grubości, co sprawia, że są one prawie odporne na chłód. Ten artykuł zawiera przegląd adaptacji łabędzia trębacza.
Adaptacje łabędzia trębacza
Nierzadko zdarza się, że łabędzie trębacze tolerują długie okresy z temperaturami tak niskimi, jak -30 ° C, co jest jednym z przykładów adaptacji łabędzia trębacza.
Łabędzie mają wiele różnorodnych sposobów na skuteczne przetrwanie życia w wodzie, podobnie jak ich opływowa sylwetka, długa szyja i błoniaste palce.
Skrzydła łabędzia są dodatkowo bardzo mocne, co oznacza, że łabędź należy do nielicznych ciężkich ptaków gotowych do lotu, nawet na niewielką odległość, co jest jednym z przykładów adaptacji łabędzia trębacza.
Łabędź trębacz, ale notorycznie agresywny, łabędź nie powinien być tylko jednym z wielu największych ptaków latających, ale jest również bardzo charakterystyczny.
Będąc głównie wodnym, mądrze jest, że ten chook miałby błoniaste palce, co jest jednym z przykładów adaptacji łabędzia trębacza.
Niemniej jednak udowodniono, że dotyczy to nie tylko lepszego zarządzania i ruchu w wodzie, ale dodatkowo dogłębnej adaptacji do ich lotu.
Ważąc od 22 do 33 funtów, łabędzie trębacze są tylko o kilka kilogramów niższe niż najcięższy czak, który jest jednak w stanie latać: drop olbrzymi.
Kori Bustard, okropnie niezdarny lotnik, ogromnie walczy, aby wznieść się w powietrze i nie jest skłonny czekać bardzo długo, więc jak to się dzieje, że łabędź może uciec z wody i nie używać początku przenoszenia?
To właśnie tutaj odgrywa rolę ich zróżnicowanie. Wszyscy doskonale wiedzą, że wilgotne skrzydła nie będą latać, co jest jednym z przykładów adaptacji łabędzia trębacza.
Świadczy o tym rozstawiony „Czajnik Bielików”, w którym bielik podnosi rybę, która jest zbyt duża, by mogła odlecieć i wpadła do wody.
Kiedy tak się dzieje, jest zmuszony „pływać” swoim roztworem do brzegu, aby wysuszyć skrzydła, co jest jednym z przykładów adaptacji łabędzia trębacza.
Łabędzie trębacz, alternatywnie, mają u nasady ogona gruczoł, „gruczoł preen”, który ukrywa i wykorzystuje olej odporny na działanie wody, który jest jednym z przykładów adaptacji łabędzia trębacza.
Wykorzystując swoją długą szyję, ponownie sięga i wykorzystuje swoją fakturę, aby rozłożyć olej na swoich piórach.
Dzięki temu może spędzać dużo czasu, ponieważ pragnie przebywać w wodzie, nie musząc wysychać.
Rozpiętość skrzydeł łabędzia waha się od ogromnych 79-138 cali, co pozwala na długie i bardzo skuteczne uderzenia w dół, aby przeciwdziałać jego wadze i zapewnia ruch do przodu, co jest jednym z przykładów adaptacji łabędzia trębacza.
Nawet z wodoodpornymi piórami i ogromnymi skrzydłami, osiągnięcie lotu jest dla tego zwierzęcia nie lada wyczynem.
W tym miejscu jego błoniaste palce u nóg zamieniają się w nową latającą adaptację. Jak pokazano na poniższym filmie, łabędź wykorzystuje palce u nóg jako wiosła, aby pomóc mu szybciej przemieszczać się po wodzie podczas startu.
W tym scenariuszu wiosłowanie zwiększa prędkość do przodu chooka, dlatego wydaje się, że lepiej jest go nosić, pozwalając mu osiągnąć lot, ponieważ w wyniku noszenia jest natychmiast skorelowane z prędkością, jak pokazano w równaniu poniżej:
L = ½ (CL PSV ^ 2)
miejsce CL to współczynnik nośności zależny od wielu składowych zbliżonych do kształtu przedmiotu, P to gęstość powietrza, V to prędkość, a S to przestrzeń skrzydła, co jest jednym z przykładów adaptacji łabędzia trębacza.
Te łopatki na palce dodatkowo przydają się podczas przyziemienia. Zwykle, gdy czak ląduje, użyje naprawdę nadmiernego kąta ataku na swoich skrzydłach, aby wywołać przeciągnięcie, niemniej jednak z powodu tego, że Swan jest tak ogromny, mimo to ma tendencję do szybkiego powrotu do lądowania.
Jak pokazano na poniższym filmie, będzie używać palców u stóp do surfowania po wodzie, aby zwolnić znacznie bardziej, co jest jednym z przykładów adaptacji łabędzia trębacza.
Biorąc pod uwagę długą listę kontrolną drapieżników łabędzi trębaczy, mama natura dodatkowo wyposażyła ten gatunek w pewne opcje adaptacyjne, które umożliwiają mu obronę lub powstrzymanie się przed zagrożeniem.
Ich długie szyje pozwalają im podpowiadać posiłki z daleka.
Ich długa faktura pomaga im wykopać roślinność wodną nawet z głębokości stóp w wodzie.
Ich szyje dodatkowo pomagają im zobaczyć drapieżniki nadchodzące z daleka, dzięki czemu mogą osłonić się, odlecieć lub zanurkować pod wodą, aby się obronić.
Jeśli drapieżnik jest na ziemi, jego umiejętności latania i pływania pomagają się uratować.
To niezwykle towarzyskie stworzenia. Przez cały czas przemieszczają się w stadach.
Mają charakter terytorialny. Kolby lub samce łabędzi trębaczy pływają po swoim terytorium, aby chronić zagród lub żeńskie łabędzie trębacze i ich jaja oraz młode pisklęta przed drapieżnikami lub inwazjami innych stworzeń.
Te łabędzie są monogamiczne z natury chowu wsobnego.
To są ptaki wędrowne. Migrują jesienią.
Przez cały okres zalotów pływają razem, dmuchają na siebie wodą, a nawet wchodzą w interakcje w duetach.
Zadzwoń, jak na przykład adaptacje łabędzia trębacza
Te łabędzie nazywają, robiąc dziurę i trąbiący nos. Podczas lotu robią chrapliwy dźwięk, aby powiadomić innych o odlocie. Ich nazwa przypomina delikatne uderzenia trąbki.
