Ślimak Ochocki na gnieździe

Send

Szyna
ffgrgt
eugenka
Svetlana
Amelia
Svetlana
Irina

Głosować

0:02 - aktualne. Czerwiec na północ od regionu Archangielsk. Autorzy nagrania - Veprintsev B.N., Leonovich V.V.,

0:14 - latanie w locie (2 fragmenty). Na północ od Chanty-Mansyjsk Auth. dzielnice, maj. Autorem nagrania jest V.K. Ryabitsev,

0:34 - połączenia. Tło - Morodunka. Czerwiec na północ od regionu Archangielsk. Autorzy nagrania - Veprintsev B.N., Leonovich V.V.,

0:48 - rozmowy. Tło to kolejny duży ślimak. Czerwiec na północ od regionu Archangielsk. Autorzy nagrania - Veprintsev B.N., Leonovich V.V.,

0:58 - Martwienie się o potomstwo. Białoruś, czerwiec. Autorzy nagrania - Veprintseva O.D., Demongin L., Dmitrenok M.G., Ivanovskiy V.V.,

1: 07-1: 20 - niepokój o lęg. Na północ od Chanty-Mansyjsk Auth. Hrabstwo, czerwiec. Autorem nagrania jest V.K. Ryabitsev.

Stan populacji

Miejsca spotkań z przedstawicielami rzadkich gatunków zwierząt
Lokalizacje gniazd mieszkalnych
Lokalizacje gniazd niemieszkalnych
Liczba piskląt w wylęgu
Numer
- Populacja zimowa
  - W lasach modrzewiowych
  - W lasach sosnowych
  - W ciemnych lasach iglastych
  - W wiosce Vanavara
- Siła sprężyny
  - W lasach modrzewiowych
  - W lasach sosnowych
  - W ciemnych lasach iglastych
  - W kompleksach zalewowych
- Populacja letnia
  - W lasach modrzewiowych
  - W lasach sosnowych
  - W ciemnych lasach iglastych
  - W brzozowych lasach
  - Na drogach wodnych
  - Na bagnach
  - W wiosce Vanavara
- Jesienne liczby
  - W lasach modrzewiowych
  - W lasach sosnowych
  - W ciemnych lasach iglastych
  - W kompleksach zalewowych
  - We wszystkich biotopach leśnych
Rysunek kalkowy
Charakter przęsła
Charakter pobytu

Duży ślimak -Tringa nebularia (Gunnerus, 1767)

Typowy brodziec strefy tajgi. Zawarte w Dodatek do Czerwonej Księgi Terytorium Krasnojarskiego ... Stan gatunku: wrażliwy słabo zbadany.

Pole Dość duże, miękkie upierzenie z długimi nogami i długim, prostym dziobem (przez lornetkę widać, że wierzchołkowa połowa jest lekko zadarta). Grzbiet i lędźwie są białe, białe z ostrym kątem sięgającym daleko w tył. Bardzo ostrożna, aktywna głównie późnym wieczorem po zachodzie słońca i rano po 5-7 godzinach. Mały ptak towarzyski, częściej występuje samotnie lub w bardzo małych grupach. Siedzi na drzewach.

Głosować. Zwykłym impulsem wydawanym przez lecącego ptaka jest dźwięczne „tyuv-luyuv”, „tyuv-luyuv-luyuv”. W obecnym locie, który składa się z łagodnych podjazdów i zjazdów, samiec równomiernie i niespiesznie powtarza głośne „tyuvu-tyuva”. ”Lub„ tyuve-tuve. ”Lub„ willu-will. ", Lub" tu-lui-tului ", podobny do nurtu zielarza, ale bardziej monotonny, z nieco smutnym odcieniem. Kiedy w gnieździe panuje niepokój - „pa pa”, „pa pa pa” przy starcie i dźwięczne, monotonnie powtarzające się „tie-tie”. "," Tiv-tiv. »W locie lub na okonie.

Budowa i wymiary. Ogólna budowa ciała jest typowa dla ślimaka. Dziób jest jednak bardziej szorstki niż u innych przedstawicieli rodzaju, lekko wygięty do góry.

Długość ciała samców wynosi 340 i 370 mm, rozpiętość 615 i 635 mm. Długość skrzydeł samców (47) 178-194, samic (40) 181-195, średnio 185,2 i 186,2 mm. Dziób samców (20) 49-59,5, samic (20) 47-59, średnio 54,3 i 54,2 mm. Stęp samców (20) 58-65, samic (20) 59-65, średnio 61,5 i 62,6 mm. Waga samców (4) 155, 155,8, 160 i 180, samic (4) 148, 158, 175, 195 g.

S h o d n e v i d s. Różni się od zielarza, gniazdującego w bardziej południowych rejonach kraju, a dandysa ma ciemne nogi. Różni się od syberyjskiej ashy ulita ciemnym ubarwieniem wierzchołka. Ponadto wielki ślimak różni się od wszystkich tych brodzących zakrzywionym dziobem. Od ulitu Ochockiego, który żyje na wschodzie kraju, ma pasiastą dolną część skrzydła.

Ślady Odcisk łapy wielkiego ślimaka jest praktycznie taki sam jak u dandysa - 4,1 x 5,2 cm, w zależności od miękkości podłoża, tylny palec jest albo dobrze widoczny, albo wcale nie widoczny w odciskach, długość Drugi palec ma 3,3, czwarty - 3,6 cm, między trzecim a czwartym palcem znajduje się membrana na wysokości 1,5 cm od pięty, ale widać ją tylko na wyraźnych nadrukach. Długość prostego kroku ok. 15 cm.

Dorastał p i t w b r i n o m n a d e. Podszewka i pacha z przydymionymi poprzecznymi znaczeniami. Górne pióra ogona z ciemnymi poprzecznymi paskami. Pióra na górnej stronie ciała (z wyjątkiem grzbietu i górnej części ogona) mają czarne lub brązowo-czarne środki z dość szerokimi szarymi, czasem kożuszkowymi brzegami. Pióra płaszczowe w brązowawe poprzeczne paski. Tył grzbietu i górna część ogona są białe. Spód ciała, czoło, wędzidełko, boki głowy i pacha są białe. Na wole i po bokach piersi widoczne są brązowawe plamy. Pióra lotek są czarnobrązowe, trzon pierwszego pióra lotnego jest biały, lotki wtórne są nieco jaśniejsze niż piór pierwotnych. Pióra ogonowe są w ciemne i białe poprzeczne paski, dolne osłony ogona są białe, górne osłony ogona są również białe, ale najdłuższe z nich mają ciemne znaczenia. Nogi są ciemne, oliwkowe lub żółtawozielone. Dziób jest brązowy. W zimowym upierzeniu ptak jest szaro-brązowy powyżej, górne osłony skrzydeł mają czarniawe punkty środkowe i białawe brzegi. Spód ciała jest biały, ale na szyi i bokach wola z brązowawym odcieniem.

M o l d i I p t i c a. Górna część ciała jest ciemnobrązowa, szyja jaśniejsza z ciemnymi pniami. Pióra na grzbiecie i skrzydłach z zardzewiałymi lub białawymi brzegami, tył grzbietu jak u dorosłych.

P u x o v o y n a r y d. Pierwszy jest białawy, drugi jest szarawy.

Rozpiętość. Od zachodniej granicy państwowej na wschód do dorzecza Anadyr, Kamczatki, wybrzeża Morza Ochockiego. Na północ od Półwyspu Kolskiego do koła podbiegunowego, w dorzeczach Peczory, Ob i Jeniseju do 66 równoleżnika, w dorzeczach Leny i Kołymy do 67 równoleżnika, w dorzeczu Anadyr, przypuszczalnie do jego północnej limity. Na południe od obwodów pskowskiego, smoleńskiego i riazańskiego, do dolnego biegu rzeki. Belaya, do Tiumeń, Tobolsk, Tomsk i dolnego biegu Angary. Dalej do północnego Bajkału, południowego podnóża grzbietu Stanovoy, w górnym biegu Amgunu, przypuszczalnie w dolnym Amurze. Wyspy: Shantar, Sachalin.

Poza Rosją: na północ od Półwyspu Skandynawskiego, na północ od Anglii.

PODSTAWOWE MIEJSCA Azja Południowo-Wschodnia, Indonezja, Australia, Hindustan, Półwysep Arabski, Morze Śródziemne, znaczna część Afryki.

H a r a c t e r wniosku. Gniazdujący ptak wędrowny.

B i około t około str. Otwarte obszary nadmorskich łąk porośniętych trawą i nisko rosnącymi krzewami, rozległe obszary bagienne z wolno stojącymi drzewami.

Przemieszczenie. Zaczynają rozmnażać się w drugim roku życia (trzeci rok kalendarzowy). Gnieździ się na ziemi. Gniazdo znajduje się zwykle w suchym miejscu w pobliżu krzaka, między kamieniami lub w pobliżu pnia zwalonego drzewa. Jest to płytka dziura w mchu lub ziemi, słabo porośnięta liśćmi trawy, igłami sosny. W lęku są zwykle 4 jajka w kształcie gruszki. Ich kolor jest żółtawo-brązowy, kremowy lub żółtawo-biały. W pobliżu tępego końca jaja znajdują się ostro odgraniczone duże czerwono-brązowe plamki, a także mniejsze znaczenia i niewielka liczba głębszych szaro-niebieskich plamek. Wielkość jaj (90): 45,7-54,3 x 31-35,7 mm, średnio 49,8 x 34,0 mm. Po kolei inkubują samce i samice. W razie niebezpieczeństwa chowają się lub odwrotnie, wylatują z wyprzedzeniem w kierunku niebezpieczeństwa, latają wokół krzyczącej osoby, często siadają na drzewach i mogą imitować atak. Okres inkubacji wynosi 24-25 dni.

L i n k oraz. Schemat jest taki sam jak dla wszystkich ulic. Pełne linienie poprodukcyjne rozpoczyna się w czerwcu i trwa u niektórych ptaków nawet do stycznia, częściowe wylinianie przedkarodowe - od stycznia do maja. Częściowe linienie nieletnich rozpoczyna się w sierpniu i jest mocno opóźnione.

Jedzenie. Wielki ślimak jest jedynym brodzikiem (z wyjątkiem ostrygojada), który regularnie łapie młode ryby. Ale pierwsze miejsce w diecie stanowią szybko pływające robaki wodne; często zjada się larwy pływaków, ważek i chruścików.

Send