Studiuj historię
Ibis białoszyi (łac. Theristicus caudatus) to południowoamerykański ptak z rodziny ibis.
Rozpiętość
Ibis białoszyi występuje powszechnie na północnym wybrzeżu Ameryki Południowej, od Kolumbii i Wenezueli po Gujanę. Na południu obszar dystrybucji rozciąga się na całą Brazylię do Mato Grosso oraz północnej Argentyny i Urugwaju. Ptaki preferują otwarte krajobrazy, a także brzegi rzek, wybrzeża morskie i tereny podmokłe. Jednak często można je zaobserwować w dużej odległości od zbiorników wodnych, na przykład na spalonych polach.
Wygląd
Ibis białoszyi od 71 do 76 cm długości, głowa i szyja brązowawe, korona ciemniejsza, szyja jaśniejsza. Skrzydła są szare, na krawędziach białawe. Dziób pochylony jest ciemnoszary, nogi czerwone. Za dziobem i wokół oczu czarne upierzenie. Ibis białoszyi ma podobne upierzenie do tego samego ibisu o czarnej twarzy, tylko szyja jest jaśniejsza, a biała powierzchnia skrzydeł wyróżnia się.
Cechy konstrukcyjne
Nie ma wyraźnego dymorfizmu płciowego. Młode ptaki mają pasiastą brązową szyję. Podgatunek Theristicus hyperorius ma jaśniejszą szyję i mniej białe na skrzydłach.
Reprodukcja
Ptak gniazduje na drzewach lub na skałach, częściej w wolnych koloniach. W lęgu znajduje się od 2 do 4 jaj.
jedzenie
Ibis białoszyi żywi się robakami, małżami, skorupiakami, dużymi owadami, ślimakami, płazami i małymi ssakami.
Numer
IUCN klasyfikuje ten gatunek jako niezagrożony, a światową populację szacuje się na od 25 000 do 100 000 osobników.
